Atmanand Prakash Pustak 087 Ank 09 10

Author(s): Kantilal J Doshi, Prafulla R Vora
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 9

મેઘરાજા વરસ્યાં ને ધરતી હસી ઉઠી. કરાવે છે. કતલખાના જેવા મહાન પાપસ્થાનકોને આરાધના થઈ ને મન-મેરલાએ શાન્તિની એ પવ? પૂરતાં બંધ કરાવે છે. પર્વમાં કરવાનું મસ્તી અનુભવી.
આ એક શ્રેષ્ઠ dય છે. અબોલ પ્રાણીઓને પર્વના મહિમા અજબ છે. પવના પ્રભાવે– અભયદાન મળે, એથી ઉત્તમ બીજું કયું કાર્ય નિય યામાં દયાના ભાવ જાગે. કંજુસ પણ હેય ભલા ? દાન કરવા પ્રેરાય, અને ભલભલાં ખાઉધરા જીવને. એ સાધર્મિક ભક્તિ પણ કરે છે. સાધર્મિક ય તપ કરવાનું મન થાય,
એટલે સમાન ધમી, ગા વાળે તે ગોવાળ, એમ પર્વની આરાધનાના અનેક પ્રકાર છે. કેઈ ધમ કરે તે સાધમિક, એમાં મારાં–તારના તનથી આરાધના કરે છે મનથી કરે. કોઈ ભેદને સ્થાન નથી. ગરીબ-તવંગરનું એમાં ખાંત ધનથી કરે. જેવી જેની ભાવના એવી એની નથી. એ સાધર્મિકને દરેક પ્રકારે સહાય કરવી, આરાધના.
એનું નામ સાધર્મિક ભક્તિ. આ પણ ધનસાધ્ય સ્વસ્થ નીરોગી શરીરવાળાં છો તપ કરે કાર્ય છે. છે. કેઈ આઠ ઉપવાસ, કૈઇ પંદર ઉપવાસ. આવા બીજા પણ સત્કાર્યો એ કરે છે, ને તો કઈ મહિનાના ઉપવાસ કરે છે. બાહ્ય દષ્ટિએ એ રીતે પર્વની આરાધના કરે છે. રે ! પર્વ તે ઉકાળેલાં પાણી સિવાયની તમામ ખાદ્ય પેય નદી છે. પુણ્યનાં મીઠાં પાણી અખલિત વનુએ ને, અને અત્યંતર દષ્ટિએ ડિયાંની પ્રવાહ એમાં વહ્યો જાય છે. જેની જેવી તાકાત, મલિન વૃત્તિઓનો ત્યાગ એનું નામ તપ. એટલું પાણી એ લે. ઘડાવાળા ઘડે ભરે, ને
કેટલાંક ‘મન’થી પર્વની આરાધના કરે છે વાલાવાળા માલ ભરે. લેનાર લેતાં પાકે. તેઓ નિશ્ચય કરે છે કે “વધુ ની તે આ પર્વના પણ નદી આપતાં નહિ થાકે. દિવસોમાં તો મનન ઠેકાણે રાખીશુ.” એ કેબી ખરાં ભાવથી પર્વની આરાધના કરનારો હશે તે સમભાવ કેળવાશે. ભૂતમાં ય કયાંય જીવ ‘ળવો’ બને છે. ગુસ્સો ન થઈ જાય અને ચીવટ રાખશે. અભિ- બૂરા ભાવથી – દંભથી આરાધના કરનારો માની હશે તે નમ્ર બનવા મહેનત કરશે. કપટી છવ મારે બને છે. હશે તે સરળ બનશે. આ દિવસ દરમિયાન આત્માની ઉપાસનાના ત્રીજા દિવસે “હળવા” કેઈને છેતરવાની વૃ1િ મનમાં ન પેસે તેની
બનવાનો નિર્ધાર કરીએ. કાળજી કરશે અને લેભી હશે તો સંતોષી બનશે, રે ! બીજે દિવસે કરેલાં પાપ છેવાના દિવસને “પવ' કહેવાય છે. પર્વના દિવસે પાપ
પર્યુષણ એટલે પુણ્યનું પિષણ. કરશે તે એ કેમ છૂટશે? યાદ રહે કે પદિને પર્યુષણ એટલે પાપનું શેષણ. કરેલું પાપ વજલેપ બને છે.
જે દિવસમાં કરેલાં કર્તવ્યો પુણ્યને પોષે, કેટલાંક એવા પણ છે. જે તનથી તપ કરી ને પાપને શેષ, એ દિવસોનું નામ પયુષણ, શકતા નથી. અને વધુ જંજાળને કારણે મનની આ કર્તવ્યોમાંનું એક પરમ કર્તવ્ય છે: ક૯૫સ્થિરતા પણ એ સાધી શકતા નથી. એ લોકો સૂત્રનું વાચન અને શ્રવણ. “ધથી પર્વ આરાધે છે. એની પાસે ધન છે. કલ્પસૂત્ર એ જૈનેનું પૂજ્ય-માન્ય આગમન વગ છે. શક્તિ છે. એના વડે એ “અમારપ્રવર્તન શાસ્ત્ર છે. જેમ હિન્દુધર્મમાં ગીતા, અને જુલાઈ-ઓગષ્ટ-૯૦]
[૧૨૯