Atmanand Prakash Pustak 087 Ank 09 10

Author(s): Kantilal J Doshi, Prafulla R Vora
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 7

步步的往事事件法考法警世些说法的修法的法 આ પર્યષણનો મંગલ સંદેશ
એ પંન્યાસ પ્રવર શ્રી શીલચન્દ્રવિજયજી મહારાજ સાહેબ 先来说密法法来保法先出出出出出来来来来来来来来统
આવે વખતે અસહાયને સહાય કરવાનું માનવને મન મળ્યું છે. સારું વિચારવા સદાવ્રત ખાલીને બેઠેલા ધર્મગુરુઓ એની વહારે માટે. જીભ મળી છે, સારું બાલવા માટે, દેહ ધાય છે. તેઓ એને સમજાવે છે ? ભલા ! તું મળે છે. સારુ આચરવા માટે.
મુંઝાય છે શા માટે ? ખરાબ કરણ ઘણું કરી માનવજીવનની આ બલિહારી છે.
એનાં બૂરા ફળ પણ અનુભવ્યા, હવે થોડી સારી અને છતાં માનવને સુખ નથી. આ ત્રણે
કરણી કર. ભગવાન મહાવીરે ઉપદેશેલી સાધન
નાને દિવસે પર્યુષણે આવ્યાં છે. હવે મનને વસ્તુને દુરૂપયોગ કરીને એણે પેટ ચાળીને
વશ રાખવાનો પ્રયત્ન કર. મનમાં રાગ-દ્ધ ષ શૂળ ઊભું કર્યું છે. આપબુરાઈએ મેલું બનેલું
જેવું અશુભ તત્તવ પ્રવેશી ન જાય તેની તકેદારી એનું મન પિતાના મેલ ધેવા-ઢાંકવા બીજાના છેષ દવનો આશરો લે છે. ચેરને મિત્ર ચાર વધારે છે. કલેશમત મન સુખની.
રાખે. કેમ કે કલેશયુક્ત મન દુ:ખની પરંપરા હોય એમ. પારકી નિંદા કરી કરીને કશ બનેલી એની
અને લુલીબાઈને લગામ બાંધી દે. એ અદક
પાંસળીના જેરે ઘણું ખત્તા ખાધાં. ઘણી પીડા છમ આત્મલાવાના ગંદા તેલમાં સ્નિગ્ધ થવા
વેછે. હવે એને કહી દે કે: લુલીબાઈ! “હવે મથે છે. જાણે એને શાહુકાર ખાવું છે.
મા કરો. આ ખંભાતી તાળામાં પૂરાઈને, અકાય આચરીને અશુદ્ધ બનેલા એને આજ સુધી પછી પટલાદ ઘણી કરી, હવે દેહ ધર્માચરણના નામે દંભની લીલા આચરે છે. પગતળ પરજ,તી ૯ ને જેવાના ને ઠારવાના તળાવની પાળે ઊંચું માથું રાખીને બેઠેલાં દિવો આવ્યા છે. બગલાનું માનવદેહે રૂપાંતર.
શરીરને પણ નિયમનમાં મૂક. તપ કર તનમનના પરિણામે એનું જીવન પશુ જીવનથી યે બદતર મેલને તપાવે છે કે એનું નામ તા. રે માનવ! બની ગયું છે. હાથનાં કર્યા એને હૈયે વાગ્યાં છે. યાદ રાખો કે છાએ મૂકેલું નિયમન “ બંધન” પિતે જ ફલાવેલી -કોળિયાને જળ જેવી–આ નથી. આ નિયમન તારા મનને નિર્મળ બનાવશે. જ જાળ એન વરામી થઈ પડી છે, સાપે છછું. તારી આંખને નિર્વિકાર કરશે. તારાં તનને નરેગિતા દર ગળ્યા જેવી એની દશા છે ન વિહત ન આપશે. અને તારા આત્માને ઉન્નતિ તરફ લઈ જશે. ભક્ત – આ જાળન એ છેડી પાકે તેમ નથી, આમાના ઉદાત્ત ગુણાની છાયામાં સારી રીતે અને અને એને હવે ખપ પણ નથી. એ રહેવું, એનું નામ પર્યુષણ. ભલા માનવ! અસહાય બનીને હવે વિચારી રહ્યો છે ; રે ! મન, જીભ ને દેહને વશ કરીને તું એ ઉદાત્ત હવે શું કરવું.
ગુણ નું સામીપ્ય પામી શકીશ, અને એમ થતાં જુલાઇ-ઓગષ્ટ
[૧૨૭