Atmanand Prakash Pustak 087 Ank 09 10

Author(s): Kantilal J Doshi, Prafulla R Vora
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 12

ખાની જાણ આચાય ઇન્દ્રભૂ તિ ગૌતમને થઇ. તેઓ એ જ નગરીમાં થઈ રહેલા એક મહા યજ્ઞમાં ભાગ લેવા પેાતાના શિષ્યગણ સાથે આવ્યા હતાં, સાથે બીજા દેશ આચાર્યો પણ સપરિવાર હતાં. આ અગ્યારે ય આચાર્યાં દિગ્ગજ વિદ્વાન હતા. તેમાં યે ઈન્દ્રભૂતિ તે અદ્વિતીય શાસ્ત્રસજ્ઞ તરીકે સુખ્યાત હતાં. એક દેશ એવા નહાતા જ્યાં એમની ખ્યાતિ પહોંચી ન Àાય, એક વિદ્વાન એવા નહેાતા, જે એમના
નામથી ધ્રુજતા ન હેાય, આવાં એ ઈન્દ્રભૂતિને ક્રાને આ વાત આવી કે ગામ બહાર એક સર્વજ્ઞ
આવ્યા છે. એમની પાસે આ બધાં જાય છે.
અમના
આચાર્ય ઈન્દ્રભૂતિ છળી ઊઠયા ‘અહુ’ને આ વાતથી જાણું જખ્ખર ધક્કો લાગ્યા. અમને થયુ' : રે ! એક મ્યાનમાં બે તલવાર હાય ખરી ? એમ-એક ગામમાં એકીવખતે એ સČજ્ઞનું અસ્તિત્વ સાંભર્વ ખરૂ ? કદી નહિ. અરે, આ કોઇ ભૂશિરામાં ઈન્દ્રજાળિયા આવ્યા લગે છે. એ ખધાન છેતરી રહ્યો છે.
અન એમના પુણ્યપ્રકોષ ફાટી નીકળ્યા એ ઊભાં થઈ ગયાં, ને આ નવા બ્રુની સાથે વાદવિવાદ કરી, એને મ્હાત કરી. ઊલી પૂછડીએ ભગાડી મૂકવાના ઢ નિર્ધાર સાથે તેઓ ચાલી નીકળ્યા સાથે ૧૦૮ શિષ્યાના પરિહાર હતા. આ ચૂત કેવા હશે ? અને પરસ્ત કમ કરવા ? એ વિચારમાં રસ્તો કયારે કપાઇ ગયા તેનું પણ અમને ધ્યાન ન રહ્યુ. તએ તે ભગવાનન ધર્મ – સમામાં આવી પહોંચ્યા ત્યાં ભગવાનન સિંહાસન એડેલાં જેયાં કે ઠરી ગયા ધરતી પગ તળેથી ખસતા હાય એવા પળભર એમને ભાસ થયે। એકાએક એમના મનમાં થઈ આવ્યું : હું અહીં ન આવ્યા હુંત તે કેવું સારું થાત ! આ તા મે દીવા લઇને કુવામાં પડવા જેવુ કર્યુ. હવે આની સામે કેમ ખાલાશે ? શિવ શત્રુ શિવ. હવે તો ભેળ શબુ જ બચાવે,
'ર
આ વિચારમાં તેએ અટવાતાં હતાં. ત્યાં જ રૂપેરી ઘટડી જેવા ભગવાનના અવાજ આવ્યે : આવે, ગૌતમ ઇન્દ્રભૂતિ ! આવે તમે ભલા આવ્યાં, હુ તમારી જ રાહુ જોતા હતા.
આ સાંભળીને ઠ’ડાગાર થઈ ગયાં. એમને
થયું : અરે ! આ તા અને વર્ષાથી મળખતા હોય એમ વતે છે મારુ નામ પણ જાણે છે. ગજમ ભાગે આ માણુસ.
ખ’ખેરી નાખ્યા, મને થયુ : અરે! મારું નામ પણ વળતી પળે જ આ વિચારને એમણે કાણુ નથી ૠતુ ? ભલ, સૂર્યંને કણ ન આળખે ? હા, મારા મનની ગૂઢ વાત કહે તે માનુ. પણું આ વિચાર પૂરા થાય, તે પહેલા તે ભગવાનના મીઠડા સ્વર સભળાયા : 'હે ગૌતમ ! જગતમાં આનું અસ્તિત્વ છે કે નહીં, આવી શકા તને છે, ખરું ? અને એ શકા તમને વેદવાકયથી થઈ છે ખરું ? પશુ ભાઇ ! જરા ઊંડા વિચાર કરો. વેદના જે વાકયથી તમને શકા થઇ છે. તે જ વેદવાકય આત્માનું અસ્તિત્ત્વ સાબિત કરે છે. ગ સ્યાદ્વાદના દષ્ટિકાળથી
વિચારશે તે તમારી શકા આપેઞાપ નિર્મૂળ
થઇ જશે.' આમ કહી ભગવાને એ વૈક્રવાકયના
ગયા. અમને
*
રહસ્યમત અનુ ઉદ્ઘાટન કર્યુ. એ સાંભળીને ઈન્દ્રભૂતિ આશ્ચર્ય ચક્તિ બની અહં ' ઓગળી પેાતાની ભુલ સમજાઈ, એમનુ એમણે શરણ લીધું. ભગવાને એમને દિક્ષા આપી ગયું . પ્રભુચરણે એ ઝુકી પાયા. ભગવાનનું પેાતાના કર્યા. ગણધર બનાવ્યાં.
આ પછી ખાદીના દશ આચાર્યો પણ ક્રમશ : આવ્યાં. એમને પણ ભગવાને નિસ ંદેહ બનાવી, દીક્ષા આપીને ગણધર બનાવ્યા.
આ અગિયાર મહાન બ્રાહ્મમાચા સાથેની ચર્ચા ખૂબ રસપ્રદ છે. એમાં ભરપૂર તત્ત્વજ્ઞાન ભર્યુ છે. એ ચર્ચાના ત્રિતાર ‘ ગણુધરવાદ નામે સુપરિચિત છે.
>
આત્માનંદ પ્રકાશ