Atmanand Prakash Pustak 087 Ank 09 10

Author(s): Kantilal J Doshi, Prafulla R Vora
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 27

હાય,
૪. લોકપ્રિય રનિંદા, જુગાર, મશ્કરી આદિ રહિત હોય, નિપલપતી, શાંત મૂદ્દાવાળો તથા કવિરૂદ્ધ કાર્યો કરનારો ન હોય. સ્યાદ્વાદુ, વિનય, સ્તુતિ અને નિંદા બેઉ તરફ સમાન દષ્ટિ રાખનારો દાન, શિયાળ, નમ્રા જેવા ગુણો વડે તે કપ્રિય સત્યને ગ્રાહક હોય
૧૨. ગુણાનુરાગી : જે શ્રાવક ગુણગ્રાણી દષ્ટિ ૫. અક્ષર : આ શ્રાવક મન, વચન કે વાળો હોય, ગુણીજનેના ગુણ પ્રત્યે આદર રાખનાર કમથી જ કલેશ કે કષાયથી પર હોય, તેની મુખ હોય, પ્રાપ્તગુણોની રક્ષા કરનાર અને ઉપયોગી મુદા પ્રસન્ન છે, પારકાનું દુ:ખ જોઈ તેનું હૃદય ગુણની પ્રાપ્તિમાં ઉદ્યમના હેય તે શ્રાવક દ્રવી જતું હોય, અપવા ગુણવાળે શ્રાવક અફર ગુણાનુરાગી કહેવાય. ગુણદષ્ટિ જીવનને ઉર્ધ્વગતિ કહી શકાય.
તરફ લઈ જાય છે. જ્યારે દેશદષ્ટિ જીવનને અધ૬. પાપભીરુ : જે શ્રાવક અલેક-પરલોકના ગતિ તરફ લઈ જાય છે. દુઃખોથી ડરતા હોય. પાપપ્રવૃત્તિ જેવી કે ચોરી, ૧૩ સત્કર્થ : ધર્મકથા વાંચવામાં અને સાંભજુગાર, માંસભક્ષણ, દારૂસેવન, રાત્રિભોજન વગેરેથી બનવામાં રસ ધરાવે તે શ્રાવક સૂક્ષ્મ ગુણવાળો દૂર રહેનાર હોય, સમાજમાં અપયશ મળવાની કહેવાય એ શ્રાવક વિકથામાં અરૂચિ ધરાવતો હોય. બીક હેાય તે પાપજીરૂ હિ શકાય
કથા એટલે રાજકથા, દેશકથા, સ્ત્રોકથા અને ૭. અશઠ : શ્રાવકનો આ ગુણ તેની કપરી ભક્તકથા (જન કથા) કસેટ કરનાર ગણી શકાય. આજે જ્યા દેખાદેખી ૧૪. સુક્ષયુકત : જે શ્રાવકના નેહીઓ, અને આઈબર વધી ગયા છે એવા વાતાવરણમાં વજન અને પડોશીઓ ધર્માનુરાગી હોય, જે વિચાર, વાણી અને વ્યવહારમાં સરળ અને નિર્મળ શ્રાવક આવા ગુણોવાળી વ્યક્તિઓને સંગ કરે રહેવું, આડંબરરહિત કાર્ય કરવા કે અન્યને તેવા ગુણવાળે શ્રાવક સુપક્ષયુક્ત ગુણવાળો શ્રાવક વિશ્વાસ સંપાદન કરવું એ અઘરું છે, આ ગુણ કહેવાય, વાળા શ્રાવક અશઠના ગુણવાળે છે.
૧૫. દેદશી કેટલીક વખત પરિણામને ૮ દાક્ષિણ્ય : કેઈની પણ ઉચિત પ્રાર્બાનાને બિચાર કર્યા વગર જે કાર્ય કરે છે તેને પાછળથી અનાદર ન કરે. પોતાનું કાર્ય છેડીન પણ આવેલ પસ્તા કરવાનો વારો આવે છે. પરંતુ જે પ્રત્યેક દુઃખીને સહાય કરે.
કાય વિવેકપૂર્વક, શુભાશુભ પરિણામને વિચાર ૯. લજજાળ : અયોગ્ય કાર્યો કરતાં લજજા કરીને કરનારે હોય તે દીર્ઘદૃષ્ટિનો ગુણ ધરાવનાર પામનારે, સદાચારી, અયોગ્ય કાર્ય થઈ જાય તો શ્રાવક કહેવાય. પસ્તાવો કરનારો હોય.
૧૬. વિશેષજ્ઞ : ધર્મના વિશેષ સ્વરૂપને સૂકમ૧૦. દયાળ : દયા એ ધર્મનું મૂળ છે એમ રીતે જાણનારો હેય. વસ્તુના ગુણદોષ તારવી શકે. સમજ મન, વચન અને કાયા વડે અહિંસાની શ્રવણ, મનન અને ચિંતન વડે ધર્મનો મર્મ ભાવનાથી જીવન જીવવા પ્રયત્નશીલ રહે. મુનિશ્રી સમજી શકે. ચિત્રભાનુના શબ્દ યાદ કરીએ :
૧૭. વૃદ્ધાનુગ : જ્ઞાનવૃદ્ધ, ચરિત્રવૃદ્ધ અને “ટીન, કૂર ને ધર્મવિહોણાં દેખી દિલમાં દર્દ રહે, વૃદ્ધ ઉત્તમ પુરુષની સેવા કરનારે હાય કરૂણાભીની આંખમાંથી અશ્રુનો શુભ ત વહે,” તેમની શિખામણને અનુસરનારો તથા તેમણે સ્થા
૧૧. માધ્યસ્થ સૌમ્યદષ્ટિ : તીવ્ર રાગદ્વેષથી પેલી મર્યાદાઓનું પાલન કરનાર હોય.
જુલાઈ-ઓગષ્ટ-૨૦]
[૧૪૭