Atmanand Prakash Pustak 044 Ank 04

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 5

વિષયસુખ ઘણું જ મેંઘું છે આ
લેખક-આચાર્યશ્રી વિકસૂરસૂરિજી મહારાજ માનવી માને છે તેટલું વિષયસુખ સસ્તુ અને વૈષયિક સુખ ખરીદવાને કિંમત પાછળથી નથી. પાંચ પચીસ હજાર, પાંચ લાખ કે પાંચ સુખ ભોગવ્યા પછી આપવી પડે છે. અને કોડની ઈચ્છાથી પણ અધિક વિષયસુખ વૈષયિક સુખ ભેગવનાર જેના પરિણામની ખરીદી શકાય છે એમ માનનારા ભૂલે છે; વિચિત્રતાને લઈને કેટલાકની પાસે સાધન કારણ કે વિષયસુખ ભેગવવા બાગ, બંગલા, વધારે હોય છે અને સુખ ઘેડું ભગવે છે, અનેક પ્રકારના ખાદ્ય તથા પેય પદાર્થો, વસ્ત્ર, ત્યારે કેટલાકની પાસે સાધન થવું હોય તોયે ઘરેણાં, નાટક, સિનેમા આદિ અનેક વસ્તુ- સુખ વધારે ભેગવે છે. સમ્યગદષ્ટિ જ્ઞાનીને એની જરૂરત પડે છે, અને તે ધનવાન ધનથી પુન્ય કર્મના બળથી બહુ જ સારા પ્રમાણમાં ખરીદી શકે છે પણ સુખ ખરીદી શકતો નથી, સાધનો મળ્યાં હોય છે, છતાં તે વસ્તુઓને છતાં તેને પોતાની ઈચ્છા પ્રમાણે વાપરીને અનાસક્તિ ભાવે જરૂરતના પ્રમાણમાં ઉપયોગ પોતે સુખ માને છે અને હું સુખી છું એમ કરે છે એટલે તે અત્યાનંદ માનતો નથી, તેમજ જાણીને ઘણે જ આનંદ અનુભવે છે, કે જે સુખ સમજીને સાચા સુખ માટે ઉપેક્ષા કરતો સુખ તથા આનંદ માણસને મિથ્યાભિમાનના નથી, માટે જ તે અ૫ સુખ ભેગવે છે; પ્રમાણમાં હોય છે. તે માને છે કે મને મળેલી કારણ કે તેની મનોવૃત્તિ વૈષયિક સુખથી વિરામ વસ્તુઓ બીજાની પાસે નથી એટલે તે દુ:ખ પામેલી હોય છે. ત્યારે મિથ્યાદષ્ટિ અજ્ઞાનીને ભગવે છે અને મને મળી છે એટલે હું સુખ વૈષયિક સુખનાં સાધનો ડાં મળ્યાં હોય ભોગવું છું, આ બિચારો ગરીબ છે અને હું તે પણ અત્યંત આસકિત ભાવથી તેને ઉપશ્રીમંત છું–આવા મિથ્યાભિમાનજન્ય સુખ ૧
યોગ કરીને પોતે અત્યંત આનંદ તથા સુખ તથા આનંદ માનવીને વધારે મત્ત બનાવે છે અનુભવે છે. જે જીવ જેટલા પ્રમાણમાં પદએટલે તેને સાચી વસ્તુ સમજાતો નથી, ગ
થી ગલિક વસ્તુઓ વાપરતાં આનંદ તથા સુખ માનવી પૈસાથી માત્ર સુખના સાધન જખરીદી અને
. અનુભવે છે તેટલા પ્રમાણમાં જીવનના છેડે શકે છે, પણ સુખ ખરીદી શક્તો નથી. સંસારમાં બધા હિસાબ કરીને તેની પાસેથી કિંમત
લેવામાં આવે છે. એવા ઘણું પ્રસંગે જોવામાં આવે છે કે, બંગલો
જેમ કોઈ માણસ રેસ્ટોરાં અથવા તો હેટબંધાવીને ક ખરીદીને, સી પરણીને, વસ્ત્ર-ઘરેણાં
લમાં જઈને ખુરશી પર પિતાના પાંચ સાત તૈયાર કરાવીને તેને ભોગવવા ક્ષણ પણ રહેતા એ છે કે હર એમી જાય અને રેસ્ટોરાંનથી અને પરલોકમાં સિધાવી જાય છે, નાટક
પદ ના માલિકને હુકમ કર્યો જાય કે-સાત કપ દૂધ સિનેમા જેવા ગયા હોય ત્યાં જ આંખ મીંચાઈ
લો, દશ કપ ચા, ચાર શેર શીખંડ, ત્રણ જાય છે, ઈત્યાદિ અનેક બનાવાથી સ્પષ્ટ સમજાય શેર પરી. બશેર ચેવડો લાવે વિગેરે વિગેરે. છે કે પૈસાથી કેવળ સુખનાં સાધન ખરીદી આ પ્રમાણે બે ચાર કલાક સુધી ગોઠીઆએ શકાય છે, પણ સુખ નહિ.
સાથે મોજ માણીને વિદાય થતી વખતે દુકાન વસ્તુસ્થિતિ એવી છે કે વૈષયિક સુખનાં સાધન દાર જ્યારે બીલ કરીને તેના હાથમાં મૂકે છે ખરીદવાને માટે કિંમત પહેલી આપવી પડે છે ત્યારે કિંમત આપવાને અશક્ત હેવાથી