Atmanand Prakash Pustak 043 Ank 06

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 5

પુન્યની મહત્વતા.
સુખના સાધન મેળવવા અધમ તથા અનીતિના ખારચીને સુખ મેળવે છે. સુખના પ્રમાણમાં કાર્યમાં ઉદ્યમવાળો રહે છે. અને છળ-કપટ- પુન્યને વ્યય થાય છે માટે જેટલું પુન્ય વિશ્વાસઘાત કરીને કાંઈક સાધન મેળવે પણ છે ખરચાય છે તેટલું જ નવું પુન્ય રળવાને માટે છતાં તે સુખના બદલે મેળવેલી વસ્તુઓથી તેને ધાર્મિક વ્યવસાય કરવાની જરૂરત છે. જે અનેક પ્રકારના દુ:ખ જ ભગવે છે, અને પરિ ઉદ્યમ કરીને નવું પુન્ય નહિં રળે તો પુન્યને ણામે અધર્મથી ઉપાર્જન કરેલા પાપના ફળરૂપ પુષ્કળ ખરચ હોવાથી જલદી ખૂટી જશે દુર્ગતિને આશ્રિત બને છે, એટલા જ માટે અને છેવટે સુખની દરિદ્રતા ભેગવવી પડશે. તેને નિરુદ્યમી અને જીવન વેડફી નાંખશે તેમ અને જે દુખ આવીને ઊભું રહેશે તે પછી કહેવામાં આવે છે. જે માનવી માનવજીવનમાં પાછું તેટલું પુન્ય આ જીવનમાં મેળવી શકાશે સુકૃત કરીને પુન્યકર્મ અથવા તો નિર્જરા-મુક્તિ નહિ. જેને રોજનું પચાસનું ખરચ હોય તેણે મેળવે છે તે જ સાચો ઉદ્યમી અને જીવનને રિજ પચાસ રળવી જ જોઈએ. જ્યાં સુધી સદુપયોગ કરનાર . કહેવાય છે. બાકીના છ પચાસ રળે ત્યાં સુધી તે વધુ સુખની આશા તે પાપકર્મ કરી દુઃખની પરંપરા મેળવનારા રાખી શકે નહિ. તેમજ વ્યવસાય બંધ કરી હોવાથી સાચા ઉદ્યમી અને જીવનને સાર્થક નિશ્ચિતપણે સુખ ભોગવી શકે નહિં પણ જે તે કરનારા કહી શકાય નહીં. જે માનવી પોતાની પચાસથી વધુ રળે તે જ ભવિષ્યમાં સુખની સમજણ પ્રમાણે કહે કે હું બધી વાતે સુખી છું, સામગ્રી મેળવી વગર વ્યવસાયે પણ રળેલા મારી પાસે લાખો-કોડાની સંપત્તિ છે, બાગ- દ્રવ્યથી સુખી થઈ શકે છે. તેવી જ રીતે જેઓ બંગલા-મેટર-કર-ચાકર છે, મારે સ્ત્રી- પુન્ય ભેગવે છે પણ નવું પેદા કરતા નથી પુત્ર–ભાઈભાંડુ આદિ કુટુંબ પરિવાર સારે છે, તેમને આજ જીવનમાં અથવા તે ભાવી જીવઅને બધાય મારી ઈચ્છા પ્રમાણે વતે છે, નમાં પુન્યના અભાવે સુખની સામગ્રી મળી મિત્રાદિ પણ સારા સજન હિતેષી અને શકતી નથી, પણ ધાર્મિક વ્યવસાય કરી ખરી નેહપૂર્ણ છે, હું વાર્ષિક લાખની આવકવાળે છું, કરતાં પણ વધુ પુન્ય રળનાર ઉભય લોકમાં મારી શારીરિક સંપત્તિ પણ સારી છે, રેગ ઈચ્છિત સુખ મેળવી શકે છે. જેમ ખાવાની રહિત સુંદર કાયા છે, લોકોમાં પણ મારી કોઈપણ વસ્તુ ખાતા જેમાં જેટલું આપણને આબરૂ સારી છે, સારા પ્રતિષ્ઠિત ગૃહસ્થો મારે ગળ્યું લાગે છે તેટલા પ્રમાણમાં તેમાં સાકર આદર સત્કાર કરે છે વિગેરે આ પ્રમાણે કહે. હોય છે. જો કે તે સાકર આપણને પ્રત્યક્ષ નારાએ વિચારવું જોઈએ કે–આ બધું ય શાથી? જણાતી નથી. પ્રત્યક્ષ તે શીરો-લાડુ આદિ બીજાઓમાં ઘણી ખામીઓ દેખાય છે. કોઈને મિષ્ટાન્ન અથવા તે સેલડી-ગાજરો આદિ વનપુત્રનું દુઃખ તે કોઈને ધનનું. આ પ્રમાણે સ્પતિ જણાય છે; છતાં મીઠાશ સાકરનો ગુણ અનેક પ્રકારના દુ:ખેથી ઘેરાયેલા જગતમાં છે અને તે તેમાં જ રહેલી છે એમ એકલી ઘણા છે અને મને સર્વ પ્રકારની અનકળતા સાકર ખાવાથી જનતાને અનેક વખત અનુભવમળી છે તેનું શું કારણ?
સિદ્ધ થયેલું હોવાથી અણજાણમાં અણજાણ
પણ મીઠી લાગતી વસ્તુઓમાં સાકરનું જ જે સર્વ પ્રકારે સુખ ભોગવે છે. તેણે અનમાન કરવાનો. તેવી જ રીતે જ્યાં જ્યાં અવશ્ય ધ્યાનમાં રાખવું જોઈએ કે તેની જેટલે અંશે સુખ છે ત્યાં ત્યાં તેટલે અંશે પાસે પુન્યને સંગ્રહ સારે છે. અને તે પુચ પુચ અવશ્ય હોય છે. જેમ સાકરેને સ્વભાવ