Atmanand Prakash Pustak 016 Ank 09

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 5

૨૨૩
કેટલાક પ્રાસ્તાવિક કલેકે
(પુષ્મિતાગ્રા.) સુવચનયુત બેધથી જરાયે, ખેલ જન શું જગમાંહિ સાધુ થાયે, બહુવિધ નદીના જલે નવાડે, પણ કદી અશ્વ બને જ શું ગધાડે. अकरुणत्वमकारण विग्रहः परधने परयोपिति च स्पृहा । सुजनबंधुजनेवसहिष्णुता, प्रकृतिसिद्धमिदं हि दुरात्मनाम ॥
( કુતવિલંબિત. ) વગર કારણ વેર કરે અતી, પરધને પરદાર વિષે રતી; સુજનમાં ઈરષા ન રિલે દયા, સહજ દુર્ગણ એ ખલના કહ્યા.
यत्र विद्वज्जनो नाऽस्ति श्वाथ्यम्नत्राल्पधीरपि । निरस्तपादप देश एरण्डोऽपि द्रुमायते ।।
(ચાપાઈ.) વિધાવત વડા વિદ્વાન, બુદ્ધિશાળી જ્યાં ન સુજાણ; મૂર્ખ ગણાવે છે ત્યાં મુખ્ય, નહિ ઝાડ ત્યાં એરડો રૂખ. पझे मूढजने ददासि द्रविणं विद्वत्सु किं मत्सरी नाऽहं मत्सरिणी न चाऽपि चपला नैवाऽस्ति मुर्खे रतिः । मृर्वभ्यो द्रविणं दादामि नितरां तत्कारणं श्रयताम, विद्वान् सर्वजनेषु पूजितननुमवस्य नाऽन्या गतिः॥
(મંદાક્રાંતા. ) રે લમી! તું મુરખ જનને દ્રવ્ય આપે અપાર, વિદ્વાનોને ચપલ મતિ તું કેમ ના દે લગાર; આ તે તારી મુરખપરની પક્ષપાતી જ પ્રીતિ, ને દેખાડ વિબુધ જનમાં હેપ કેરી પ્રતીતિ. ના થી હું ચપલ પણ ના તેમ ના મૂખ પ્યારે, મને હું કવિણ દઉં તે સુણ તું ભેદ મારે; વિદ્વાને તે સકલ સ્થલમાં સર્વથી માન પામે, મૂર્ખાઓને મુજવિણુ ધડ થાય ના કેઈ ઠામે.
–(ચાલુ).