Atmanand Prakash Pustak 004 Ank 04

Author(s): Motichand Oghavji Shah
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 6

આમાનદ પ્રકાસ.
હું અનાથ છું, મારે કઈ સ્વામી નથી માટે. ” “ આપ અનાથ હે એમ ભાસતું નથી. છતાં કદાપિ અમજ હોય–આપ અનાથજ હે તે આપને નાથ થઈશ. ચાલે મારા રાજ્યમાં--અને મારે આશ્રય સ્વીકારે.”
રાજન, તું ભૂલે છે હજુ તું પોતેજ અનાથ છે, ત્યાં મારો નાથ કેવી રીતે થઈ શકીશ? તું પિતેજ નાથ નથી ત્યાં બીજાને નાથ શી રીતે થશે?”
આવાં અનનું ભૂત, અશ્રતપુર્વ શબ્દોએ રાજાને ચમકા. અનાં કર્ણદ્રિયે કદિ પણ આવા શબ્દો સાંભળ્યા નહતા. હજારે હાથી ઘોડા અને પરિજનવર્ગને સ્વામી, સમસ્ત પ્રજાને પાળક છતાં પિતે અનાથ, એમ કેમ બને?
વિસ્મયમાં પડેલાની શંકા, શક નિવારણ કરવાના ધર્મવાળાએ જાણી જાણીને કહ્યું,
હે નરપતિ, સનાથ કોને કહેવાનું અને અનાથ કેને કહેવા, એ વિષય પર હજુ તને પૂરું જ્ઞાન નથી ત્યાં સુધી તને અભિમાન છે. એ તારું અભિમાન દૂર કરાવનાર મારૂં પિતાને વૃત્તાન્ત છે તે તને કહું છું. સાંભળ
એકદા મને દાહજવર થયે. તે શમાવવાને મારા પિતા કેસી નગરીના રાજા-મહીપાળે અનેક ઉપચાર કર્યા પણ મારી વેદના દૂર થઈ નહીં. અરધા રાજ્યની લાલચે પણ કોઈ તે શમાવી શક્યું નહીં. મેં વિચાર્યું–મારા જે રાજપુત્રોનું દુઃખ પણ કોઈ દૂર કરવા સમર્થ નથી, તે ખરેખર હું અનાથ છું. જે મારે કંઈપણ નાથ હેત તે આટલી મારી વેદના ક્યારની દૂર થઈ હેત. માટે હવે કઈ નાથ ધારણ કરૂં. એ સનાથતા કયારે કહેવાય કે જયારે ધર્મવિષય પરત્વે શુરવીરપણું હેય તેજ. અને એ શુરવીરપણું ચારિત્રધર્મની દીક્ષા અંગીકાર કરવી એમાંજ છે. હે રાજન, જે, ધર્મા પ્રભાવ પ્રતિ જરા દષ્ટિ કર. હું હજુ આમ વિચાર કરૂં છું ત્યાં જ મારી વેદના દૂર થઈ ગઈ, અને મને નિદ્રા પણ સારી