Book Title: Agam Sutra Satik 13 Rajprashniya UpangSutra 02
Author(s): Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan

View full book text
Previous | Next

Page 148
________________ मूलं- ६५ ३३३ तणं से पएसी राया, केसिं कुमारसमणं एवं वयासी-जति णं भंते! तुभं समणाणं णिग्गंथाणं एसा सन्ना जाव समोसरणे जहा अन्नो जीवो अन्नं सरीरं नो तं जीवो तं सरीरं, एवं खलुममं अजए होत्था । इहेव जंबूदीवे दीवे सेयवियाए नगरीए अधम्मिए जाव संगस्सविय णं जनवयस्स नो सम्मं करभरवित्तिं पवत्तेति, से णं तुब्भं वत्तव्वयाए सुबहुं पावं कम्मं कलिकलुतं समजिणित्ता कालमासे कालं किच्चा अन्नयरेसु नरएसु नेरइयताए उववन्ने । तस्स णं अजगस्स णं अहं नत्तुए होत्या इट्टे कंते पिए मणन्ने थेज्जे वेसासिए संमए बहुमए अणुमए रयणकरंडगसमाणे जीविउस्सविए हिययणंदिजणणे उंबरपुष्पंपिव दुल्लभे सवणयाए, किमंग पुण पासणयाए । तं जति णं से अज्जए ममं आगंतुं वएजा एवं खलु नत्तूया ! अहं तव अज्ज होत्था, इहेव सेयवियाए नयरीए अधम्मिए जाव नो सम्मं करभरवित्तिं पवत्तेमि, तए णं अहं सुबाहुं पावं कम्म कलिकलु समचिणित्ता नरएसु उववन्नो तं मा णं नत्तुया ! तुमंपि भवाहि अधम्मिए जाव नो सम्म कर भरवित्तिं पवत्तेहि, मा णं तुमंपि एवं चैव सुबहुं पावकम्मं जाव उववज्जिहिसि । तं जइ णं से अजय ममं आगंतुं वएज्जा तो णं अहं सद्दहेजा पत्तिएज्जा रोएजा जहा अन्नो जीवो अन्नं सरीरं णो तं जीवो तं सरीरं, जम्हा णं से अजए ममं आगंतुं नो एवं वयासी तम्हा सुपइट्टिया मम पइन्ना समणाउसो ! जहा तज्रवो तं सरीरं । तएण केसी कुमारसमणे पएसिं रायं एवं वदासी-अत्थि णं पएसी ! तव सूरियकंता नामं देवी ?, हंता अस्थि, जइ णं तुमं पएसी तं सूरियकंतं देविं हायं कयबलंकम्मं कयकोउयमंगलपायच्छित्तं सव्वालंकारविभूसियं केणइ पुरिसेणं ण्हाएणं जाव सव्वालंकारभूसिएणं सद्धिं इट्ठे सफरिसरसरूवगंधे पंचविहे माणुस्सते कामभोगे पचणुभवमाणि पासिजसि तस्स णं तुमं पएसी ! पुरिसस्स कं डंडं निव्वत्तेनासि । अहन्नं भंते! तं पुरिसं हत्थच्छिन्नगं वा सूलायगं वा सूलभिन्नगं वा पायछिन्नगं वा एगाहचं कूडाहचं जीवियाओ ववरोवएज्जा, अहन्नं पएसी से पुरिसे तुमं एवं वदेज्जा-मा ताव मे सामी ! मुहुत्तगं हत्थच्छिन्नगं वा जाव जीवियाओ ववरोवेहि जाव तावाहं मित्तनाइनियगसयसंबंधिपरिजणं एवं वयामि एवं खलु देवाणुप्पिया! पावाई कम्माई समायरेत्ता इमेयारूवे आवई पाविज्जामि, तंमाणं देवाणुप्पिया! तुब्भेवि केइ पावाई कम्माई समायरउ, मा णं सेऽवि एवं चेव आवई पाविजिहिइ जहा णं अहं । तस्स णं तुमं पएसी ! पुरिसस्स खणमवि एयम पडिसुणेज्जासि ?, नो तिणट्टे समट्टे, जम्हाणं भंते! अवराही गं से पुरिसे, एवामेव पएसी ! तववि अज्जए होत्था इहेव सेयवियाए नयरीए अधम्मिए जाव णो सम्मं करभरवित्तिं पवत्तेइ । से णं अम्ह वत्तव्वयाए सुबहुं जाव उववन्नो, तस्स णं अज्जगस्स तुमं नत्तुए होत्था इट्ठे कंते जाव पासणयाए, सेणं इच्छइ माणुसं लोगं हव्वमागच्छित्तए, नो चेव णं संचाएति हव्वमागच्छितए, चउहिं ठाणेहिं पएसी अहुणोववन्नए नरएसु नेरइ इच्छेइ माणुसं लोगं हव्वमागच्छित्तए नो चेव Jain Education International For Private & Personal Use Only www.jainelibrary.org

Loading...

Page Navigation
1 ... 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184