________________
જમાવીને પરિણામમાત્રથી એકત્વઉઠાવી લેવું. ૧૦) (ત્રિકાળીમાં) ઢળણ તો નિરંતર થાય જ છે અને (એકાંતમાં) વિચારકાળમાં વિશેષ થાય છે. પરંતુ વિચાર તો અટક જ છે. તે (વિચારાદિ) વિશેષ ઢળવાનું કારણ નથી. અશુભ પ્રવૃત્તિમાં અંદરમાં ઢળણ ચાલે છે અને વૃદ્ધિ પામે છે. વિચારકાળમાં વિશેષ વૃદ્ધિ પામે છે, પરંતુ તે (વિચારાદિ) વિશેષ વૃદ્ધિનું કારણ નથી, તેતો અટક છે. તેથી વિચારવામાં અધિકતા થતી નથી. ત્રિકાળીમાં ઢળણ હોવાથી પર્યાયમાત્રને અમે તો ગૌણ કરી દીધી છે. ધ્રુવદળજઅધિક છે. ૧૧) પર્યાયમાં તીવ્રથી તીવ્ર અશુભ પરિણામ હોય અથવા ઉત્કૃષ્ટથી ઉત્કૃષ્ટ શુદ્ધ પર્યાય હોય, મારો કાંઈપણ બગાડ-સુધાર નથી. હું તો તેવો ને તેવો જ છું. (પર્યાયમાં ગમે એટલો ફેરફાર હોય, દ્રવ્ય એકરૂપ રહે છે, તેથી કોઈપણ પ્રકારની ક્ષણિક-અનિત્ય પર્યાયનું મૂલ્ય, ધ્રુવ-નિત્ય-સ્વરૂપની આગળનથી.) ૧૨) પ્રશ્ન:- શરૂઆતવાળાએ કઈ રીતે અનુભવનો પ્રયત્ન કરવો?
ઉત્તર:-“હું પરિણામમાત્રનથી” ત્રિકાળી ધ્રુવપણામાં અહેપણુ
સ્થાપવું- એ જ એક ઉપાય છે. ૧૩) એક જ‘માસ્ટર કી' (Master Key) છે. બધી વાતોનો, બધા શાસ્ત્રોનો એક જ સાર છે.-“ત્રિકાળી સ્વભાવમાં અહંપણે જોડી દેવાનું છે.' ૧૪) પરિણામ (પ્રત્યે) નારસને જમનો દૂત જાણો. ૧૫) વિચાર કરવો, નિર્વિચાર થવા માટે. મળવું-પછીનહિ મળવા માટે. ૧૬) કાર્ય (પર્યાય) થી કારણને (ત્રિકાળી દ્રવ્યને) દેખો છો, તેમાં મને તો એવી ચોટ લાગે છે કે આ શું? એવી દષ્ટિમાં તો ત્રિકાળીથી જુદાપણું જ રહે છે. તો ત્રિકાળીમાં એકતા કઈ રીતે થશે? વર્તમાન પર્યાયમાં તો હુંપણું સ્થાપી રાખ્યું છે. અને ત્રિકાળી (સ્વરૂપ)ની તરફ થવા ચાહો છો ! પરંતુ પર્યાયમાં અહપણુ છૂટ્યા વિના ત્રિકાળીમાં અહંપણકઈ રીતે થશે? ૧૭) વર્તમાન અંશમાં જ બધી રમત છે. તે અંતરમાં દેખાશે તો (અનંત) શકિતઓ દેખાશે, અને બહિર્મુખ થશે તો સંસાર દેખાશે. બસ, અંશથી (કોઈ જીવ) બહાર તો જતો જ નથી. આટલી મર્યાદામાં રમત છે.
