________________
(૨૭) એકાંત ત્યારે જ કહેવાય જયાં આનંદનો અનુભવ હોય! (૨૮) તમે જ્ઞાન, આનંદ-અનંત શક્તિ એના સમ્રાટ છો-એ જ નિર્ણય પર પહોંચવાનું છે-તમારા અસ્તિત્વ અને પરિણમન માટે બીજા કોઇની મદદઅપેક્ષા-પ્રેરણાની તમને હવે જરૂર નથી. (૨૯) તમારી અનંત શક્તિઓનો વિશ્વાસ કરો-નવી દ્રષ્ટિ ખોલો! (૩૦) તમે નિષ્કલંક, નિરંજન, નિરાકાર, નિસ્પૃહ, નિર્મળ, નિશ્ચલ જ છો -એકાંતને સાધો-તમને કોઈની જરૂર નથી-અતિન્દ્રિય સુખનો ભોગવટો એકલાપણામાં જ થાય છે. આવી સ્વાનૂભૂતિની વાતો અદ્ભુત છે. થોડીક નિરાંતની પળો કાઢીને આના પર વિચાર કરશો તો તમને સમજાશે કે આના સિવાય સુખી થવાનો બીજો કોઈ ઉપાય નથી.
૪. ઉપેક્ષા ૧) પ્રશ્ન - શરૂઆતવાળાએ અનુભવનો પ્રયત્ન કઈ રીતે કરવો? ઉત્તર:- હું પરિણામમાત્રનથી, ત્રિકાળી ધ્રુવપણામાં અહેપણસ્થાપીદેવું તે
જ ઉપાય છે. ૨) પ્રશ્ન- શાસ્ત્રમાં તો પ્રયત્ન કરવો, પ્રયત્ન કરવો તે વાત આવે છે?
ઉત્તરઃ- પ્રયત્ન કરવાનું કહેવામાં આવે છે, પ્રયત્ન થાય પણ છે, પરંતુ પ્રયત્ન પણ છે તો પર્યાય! હું તો પર્યાયમાત્રથી ભિન્ન છું. પ્રયત્ન શું કરું! સહજરૂપ થાય છે. પ્રયત્ન વગેરેનું થવું પર્યાયનો સ્વભાવ છે. હું તેમાંન આવું , ન જાઉં છું, હુંત્રિકાળી છું, એવીદષ્ટિમાં પ્રયત્નસહજ થાયછે. ૩) શાસ્ત્રમાં પરિણામ જોવાની વાત આવે છે તેથી (અજ્ઞાની) પરિણામ દેખતો રહે છે, ધ્રુવવસ્તુ રહી જાય છે. પરિણામને જ દેખતા રહેવામાં પરિણામની સાથે એકતા થાય છે. પરિણામમાં એકતા રહેતી નથી. અનિત્યમાં નિત્ય ચાલ્યો જાય છે. પર્યાયની શુદ્ધિ આવી છે અને તેવી છે એવી પર્યાયની વાતમાં રસ પડી જવાથી નિત્યનું જોર રહેતું નથી. પર્યાયમાં જોર કરવાની તો આદત પડી જ છે. ૪) અજ્ઞાની પર્યાયમાં જ અહંપણુ, સંતોષ, અધિકતા આદિ રાખે છે. પર્યાયમાં ઉલ્લાસ તો છે ને! પર્યાયમાં વિશેષતા તો છે ને! આ પર્યાયે દ્રવ્યનું માહાત્મ તો કર્યુંને!
r
