Vruddhichandraji Jivan Charitra

Author(s): Lalitvijay
Publisher: Karpur Pustakalaya Samo

Page 181

[ ૪૧ ]
ટટ્ટા તાલુરૂ ટે ખળ ટાર, ટેટાજીનુ તુ સંભાર; મેોટા મૂરખને! સરદાર, ટા૦ ઠા ઠગના ઠંડા નિવાર, મુંઝાઈ તિહાં ખાવા માર; લુટાવાનુ તેની લાર, ઠઠા૦
દુદ્દા નકામા મૂક દમામ, એથી ઊલટું બગડે કામ; નિર્દે નાડુક લેાક તમામ,
ડેડ્ડા ડાહ્યા થવામાં દુ:ખ, સ્વલ્પ નહીં તે માંહે સુખ; ભ'ગાય નહિ કે તેથી ભૂખ, ડડા
૫ ૧૨
દઠ્ઠા હુઢાની પાન ન થાય, છતાં સાધે સાધ્ય ઉપાય; વખત વાતમાં વીતી જાય, ઢા તત્તા તરકની યારી ત્યાગ, નડ્યો શેઠને નીંચ અથાગ; મૂકાવ્યે। મિત્રે મહાભાગ, તતા થથ્થા થારી જેવું ન થાય, થાય તેમ તે થડમાં હાય; પછી પાછા પત્તો નહિ ખાય, થથા૦
| ૯ ||
।। ૧૦ ।।
।। ૧૧ ।
૫ ૧૩ ॥
દા
। ૧૫ ।
ધંધા
।। ૧૨ ।।
ધંધા ધાર્યું... ન કાઇનુ થયુ, એ જ વિચારે આયુ. ગયું; સુધાર શેષ હવે જે રહ્યું, નન્ના નવની યારી જ નહીં, ભાટ ભયડુ આદિની સહી; કદીયે પણ કરવા નાં પુષ્પા પુન્ય કરાય તેા પટે, અવળા તું પાપાથી અટે; કર્યાંક તે ત્યારે કઢે,
કહી,
નના
૫ ૧૭ ૫
૫ ૧૮ ૫
મા
ફફા ટકેલ માફક ફરે, મૃત્યા નહિ કરવાનાં કરે; કા કાજ તે કયાંથી સરે ? ફા
અમ્મા બેઠાં બેઠાં ખવાય, સરખું ચાલે નહીં સદાય; પછી પાછળ પસ્તાવા થાય, બળા ભણ્ણા ભલેને સે સહી અર્થ તસ સમ્મા મિયાંએ મારી કોક, પટેલને મુકાવી પાક; ફૂટ પછી ત્યાં કહેવી ફાક, મમા૦
ગજ ભરે, તસુ ફાડતાં પણ તે કરે; કયાંથી સરે, લભા
૧ સોંગ. ૨ પાર આવે, ૩ વળે. ૪. ડાલુ આવ્યુ.
હું
।। ૧૪ ।
૫ ૧૯ ૫
|| ૨૦ ||
૫ ૨૧ ॥
॥ ૨૨ ॥