________________
|[ ૧૧ ] पित्रोविशाले स्वकुटुम्बकेऽस्य, सुस्नेह आसीदतिरागभावात् । तेनेनयोरुद्धवजित्सुपुत्रे, सागारितां कर्तुमभूद्विचारः ॥ २९ ॥
એ ઓધવજીભાઈના માતાપિતાને વિશાળ કુટુંબ ઉપર ઉત્તમ નેહભાવ હતા તથા પિતાના પુત્ર ઉપરના ઘણા રાગભાવથી એમના માતાપિતાને ઓધવજીના વિવાહ-લગ્ન કરવા માટે વિચાર થ. ૨૯ (માતાપિતાને પુત્રને વિવાહ કરી સ્ત્રી પરણાવવાની ઈચ્છા થાય એ સ્વાભાવિક જ હોય છે. ) भाविन्यनेहस्यनगारितास्य, मा गोचरीभूदनयोः स्वपित्रोः। वैवाहिकं शोभनमुत्सवं तौ, निश्चिक्यतुः शीघ्रमनन्यचित्तौ ॥३०
ઉત્તરાવસ્થામાં-પાછલી જિંદગીમાં ઓધવજીભાઈ સંસારને ત્યાગ કરીને અનગારિત્વ–સાધુપણાને સ્વીકાર કરશે એ વિષયને તેના માતાપિતા જાણતા ન હતા, તેથી પુત્રને વિવાહ સંબંધી ઉત્તમ ઉત્સવ કરવા માટે માતા-પિતાએ બીજા વ્યવહારમાંથી પિતાના ચિત્તને ખેંચી લઈ જેમ બને. તેમ તુરત જ નિશ્ચય કર્યો. ૩૦. यस्य स्वचित्तेन सुखस्पृहापि, सांसारिकी दुःखयुता विपाके । क्षणभ्रमत्संसृतिचक्रकूपे, स्वयं पतेयुः किमु भव्यवर्याः १ ॥३१॥
સંસાર સંબંધી સુખની ઇચ્છા કે જે પરિણામે દુઃખદાયી નીવડે છે તેવી ઈચ્છા ઓધવજીભાઈના મનમાં પણ. ન હતી, કારણ કે ક્ષણે ક્ષણે ભમતે-ફરતે એ જે આ સંસારરૂપી ચક્રને કુવે છે તેમાં શ્રેષ્ઠ ભવ્ય પ્રાણીઓ શું
