________________
[ પ૭ ]
સદૂગુરુ અને સિદ્ધાંતના વચનામૃતને પિપાસુ જે પ્રાણી, શારીરિક અભિમાન તેમજ મમતારૂપી ઝેરના અતિશયપણુવાળા વીર્યથી નાશ પામેલ આંતરિક શુદ્ધ સુખવાળા સંસારરૂપી સમુદ્રમાં ખુંચી ગએલ આ આત્માને ઉદ્ધાર કરે છે તે જ ખરેખર ભવ્ય-સુલભબધી–મેક્ષાથી જીવ છે. ૧૮૪.
शब्दादिसौख्यनिवहेष्वपि मोहकेषु, ___ यद्रासनं सुखमतीव तदार्त्तिकारि । देवाद्रितुल्यमपि भुक्तमनेकशो यद
नादि तोषमुपयाति न चित्रमेतत् ॥ १८५ ॥ મોહજનક શબ્દાદિ-શબ્દ, રૂપ, રસ, ગંધ અને સ્પર્શ, સુખના સમૂહમાં જે અત્યંત રચ્યાપચ્યા રહેવું તે પીડાકારક છે. અનેક વાર મેરુપર્વત જેટલી અનાદિ સામગ્રીને ઉપભોગ કરવા છતાં આ આત્મા તૃપ્તિ-સંતેષ પામતે નથી એ ખરેખર આશ્ચર્ય પામવા જેવું છે. ૧૮૫. संतोषपीयूषरसं जुषस्व, न सौख्यमस्तीह विहाय तं यत् । आत्मन् ! यदा प्राप्यसि तं तदैव, संलप्स्यसे सौख्यसुधासमुद्रम्॥
હે આત્મન ! તું સંતેષરૂપી અમૃતરસનું સેવન કર, કારણ કે આ જગતમાં તેને ત્યાગ કરવાથી અન્ય કંઈ સુખ નથી. જ્યારે તું તેને મેળવશે ત્યારે જ સુખરૂપી અમૃતસાગરને તું મેળવશે. ૧૮૬. अनेकसंकल्पविकल्पजाल-पाशावृतो जीव इहास्ति मूर्खः । कथं विमुक्तेः पदमश्नुवीत-बद्धः शकुंतो हि यथा तथातः।१८७
