________________
(१२२ ) शोरद्रुमामलाक्षाणां कदम्बाभययोरपि । . स्वग्जलै त्रिफला तोय माषपूष च तत्समम् ॥३०१॥ मर्थ शर्कराशुक्तयोश्चूर्ण तत्काथवारिणि ।
खुर संधुन कृत्वा स्वावयित्वाथ वाससा ।।३०२॥ चिक्कणं कल्पयेगेन बद्धोदक मथोच्यते ।
દુધામાં વૃક્ષ, આમળા, બહેડા, કદમ અને હરડેની છાલનું જળ તથા ત્રિફળાનું પાણી તેમજ તેટલા પ્રમાણનું માલ જુથ. આ સર્વેને કવાથ કરી તેમાં શર્કરા અને શુકતનું ચૂર્ણ નાખી ખૂબ હલાવવું અને પછી વસ્ત્ર ગાળ કરી તેના વડે ચિકણ બનાવવું હવે બદ્ધોધકની વિધિ કહે છે. ૩૦૧-૩૦૨
दुधवाले वृक्ष, आंबले, बहडे, कदम, और हीरडकी छालका पानी, त्रिफलका पानी और जितने ही प्रमाणमें माष जुथ अिन सबका कवाथ करके उसमें शर्करा और शुक्तका चूर्ण डालके बहूत हीलावे और फिर वस्त्र से छनके उससे चिकण बतावें । अब बद्धोधककी विधि कहते हैं।
दधिदुग्ध माषयुष गुलाज्य कदली फलैः ॥३०॥ नालिकेरा भ्रफलयो जैलै चै तत्प्रकल्पितम् । बद्धोदक भवत्येतत् समभाग नियोजयेत् ।।३०४।।
અડદને જુષ ગોળ, ઘી, કેળાં તેમજ નાળીએરને કેરીના પાણીમાં દહીં દુધ મેળવી બનાવેલું મિશ્રણ “બદ્ધોદક કહેવાય છે. પ્રત્યેક વસ્તુ સરખા भागे देवी. ३०3-3०४
उहदका जुप, गुड, घी, केले और श्रीफलको आमके पानी में दही दुध मिलाकर बनाये मिश्रणको "वद्धोदक" कहते हैं। प्रत्येक वस्तु समान प्रमाणमें ले । ३०३-१०४
लन्ध चूर्ण शतांश क्षौद्र मंशद्वयं भवेत् । भाज्यं तु कवलीयक नालिकेराम्बुमाषयुक ॥३०५।। क्षीराङ्ग स्वकषाय च क्षीर. दधि ततो गुलम् । पिच्छिल त्रिफलांम्भश्च व्येशादिकमिद कमात् ॥३०६॥
