________________
આચાર્યશ્રી વિજયકીર્તિયશસૂરિજી મહારાજા
આપણા પૂર્વપુરૂષો, સાધુઓ, સાધ્વીજીઓ, મહાપુરૂષો, મહાસતીઓ વગેરે આદરપાત્ર છે. તેમના જીવનની આદર-મર્યાદાને જાળવવા માટે તેમના જીવન વિષે નાટકો ન ભજવવાની પ્રથા ઉચિત છે. વિશેષ કરીને સ્ત્રીઓનાં ચરિત્રો ભજવતાં નાટકો કરવાથી ઘણા અનર્થોની પરંપરા ઊભી થાય છે. શાસ્ત્રોમાં એમના જીવનનું સ્મરણ કરવાની આજ્ઞા છે, એમના ગુણોનું અનુસરણ કરવાની આજ્ઞા છે પણ એ જીવનોને ભજવવાની આજ્ઞા મળતી નથી. ભરહેસર બાહુબલીની સઝાયમાં એમના નામગ્રહણથી પાપબંધ વિલય પામવાની વાત છે. તેમાં ક્યાંય તેમના જીવન વિષે નાટક ભજવવાની વાત નથી. જેટલાં પણ ધાર્મિક નાટકો લખાયાં છે તે બધાં ભજવવા માટે જ રચાયાં છે, તેમ નથી. સાહિત્યના અભ્યાસરૂપે પણ નાટકો લખાય છે. લેખિત રૂપે પણ નાટક આસ્વાદ્ય બને છે. તે માટે ભજવવાની જરૂર નથી.
આચાર્યશ્રી વિજયનયવર્ધનસૂરિજી મહારાજા
આદર્શભૂત આત્માઓનું આત્મદ્રવ્ય અતિ ઉત્તમ કોટિનું હતું જયારે તેમની પાત્ર ભજવણી કરવાવાળા લોકોનું આત્મદ્રવ્ય એવું ઉત્તમ ન હોવાનો પૂરો સંભવ છે. તેથી તે ઉત્તમ આત્માઓને નિમ્ન આત્માઓ સાથે સરખાવતાં ઉત્તમ આત્માઓની ગંભીર
આશાતના થાય છે. આ પુણ્યપુરૂષોની પાત્રભજવણી કરવાવાળા લોકો તે પુણ્યપુરૂષો
તેવાં તેવાં કાર્યો કરી ગયા તેવાં કાર્યો પણ કરી શકવાના નથી અને તેથીય આગળ વધીને તે પુણ્યપુરૂષોના જે ભાવો હતા તે ભાવો સુધી પહોંચવાનું તો તેમનું ગજું જ નથી. તેમ કરવામાં એક ભયંકર આશાતનાનો સંભવ છે.
આચાર્યશ્રી કલાપ્રભસાગરસૂરિજી મહારાજા(અચલગચ્છ)
‘અંધી દૌડ’”માં ઘણા પ્રસંગો વાંધાજનક છે, જે ત્યાગી વર્ગને અને સર્વ વિરતિધર આત્માઓને હલકા ચિતરવારૂપ છે.નાટકો અને સિનેદૃશ્યોથી બાળકોમાં કુસંસ્કારો રોપાય છે, જેથી તેમાં ઉચ્ચ ધાર્મિક પાત્રો ન આવવાં જોઇએ, અન્યથા ઘોર આશાતના-પાપરૂપ થાય છે. મર્યાદાવિરુદ્ધ દૃશ્યો તો ન જ ભજવી શકાય.
પંન્યાસશ્રી રત્નાકરવિજયજી મહારાજા
જો આવી રીતે નાટક-ફિલ્મ આદિ ચાલતા રહ્યા તો પરમાત્માની ઘોર આશાતના થશે. પૂજનીય સાધુ-સાધ્વીજીના વેષનું આ ઘોર ભયંકર અપમાન છે. આપણે સર્વે મળીને તેને બંધ કરવાનો પ્રયાસ સતત કરવાનો છે. જો આપણે આ સંબંધમાં મૌન ધારણ કરી લેશું તો ભવિષ્યમાં મહા અનર્થ સર્જાશે.
ગણિશ્રી યુગભૂષણવિજયજી મહારાજા(પંડિત . મહારાજ) કોઈપણ ધર્મના આદર્શ પુરુષોના પાઠ ભજવવામાં તેમનું ગૌરવ હણાય છે. આ અંગે
