________________
ખરેખરું ધાર્મિક નાટક ભજવવું હોય તો
આટલી શરતો અવશ્ય પાળો
(1) આ ધાર્મિક નાટકની કથા, પટકથા અને સંવાદો તૈયાર કરી તેને સાયંત કોઈ ગીતાર્થ જૈનાચાર્ય ભગવંતને સુધારવા માટે આપવા જોઈએ. તેઓ નાનામાં નાના જે કોઈ સુધારા સૂચવે તેનો પૂરેપૂરો અમલ થવો જોઈએ. (2) ધાર્મિક નાટક ક્યારેય ધંધાદારી રીતે ભજવવું જોઈએ નહીં. આ નાટક માટે કોઈ ટિકિટ રાખવી જોઈએ નહીં અને તેમાં કામ કરતાં કલાકારો સેવાભાવી જ હોવા જોઈએ. આ નાટકના નિર્માતા, દિગ્દર્શક, સંગીતકાર વગેરેએ પણ કોઈ આર્થિક વળતરની અપેક્ષા રાખવી ન જોઈએ પણ કેવળ લોકોની ધર્મભાવના જાગ્રત કરવાના ઉમદા હેતુથી જ આ નાટક ભજવવું જોઈએ. (3) નાટકના પ્રયોગો ધંધાદારી ઓડિટોરિયમમાં નહીં પણ કોઈ પવિત્ર ભૂમિમાં થવા જોઈએ, જ્યાં તમામ પ્રકારની શુદ્ધિઓ સાચવી શકાય. (4) નાટકમાં તીર્થંકર પરમાત્મા કે શ્રમણશ્રમણી ભગવંતોના પાત્રો હોવા જોઈએ નહીં. (5) નાટકમાં એક પણ યુવાન સ્ત્રી પાત્ર હોવું જોઈએ નહીં. (6) જે પુરૂષ પાત્રો હોય તેઓ પણ અતિશ્રદ્ધાળુ અને શક્ય હોય તો બાર વ્રતધારી શ્રાવક હોવા જોઈએ અને સમાજમાં તેમની છાપ ઉત્તમ સદાચારી તરીકેની હોવી જોઈએ. (7) નાટકમાં સ્ત્રીઓ અને પુરૂષો માટે બેસવાની અલગ વ્યવસ્થા હોવી જોઈએ અને ઉદ્ભટ પહેરવેષ સાથે પ્રવેશ આપવો જોઈએ નહીં. (8) નાટક જોતી વખતે ખાણીપીણી ઉપર પણ સંપૂર્ણ પ્રતિબંધ હોવો જોઈએ. પ્રેક્ષકોએ પગરખાં ઉતારીને જ નાટક જોવું જોઈએ. (9)નાટકની ભજવણી દિવસે જ થવી જોઈએ. (10) નાટકમાં બેઠક વ્યવસ્થા ભારતીય પદ્ધતિની જ હોવી જોઈએ. (11) હોલમાં એ. સી. કે પંખા ન હોવા જોઈએ. (12) નાટકમાં ઈન્ટરવલ ન હોવો જોઈએ અને જો હોય તો ઈન્ટરવલમાં ખાણીપીણીની કોઈ વ્યવસ્થા હોવી જોઈએ નહીં. ઈન્ટરવલમાં માત્ર પીવાના પાણીની સગવડ આપી શકાય. (13) માસિક ધર્મમાં રહેલી બહેનો નાટકના હોલમાં પ્રવેશ ન કરી શકે તેની કડકમાં કડક તકેદારી રાખવી જોઈએ. (14) નાટકનાં કોઈપણ પાત્રનો પહેરવેશ ઉભટ ન હોવો જોઈએ અને પશ્ચિમી સભ્યતાનો પોષાક ન હોવો જોઈએ. (15) નાટકની કોઈ અખબારમાં કે પ્રસાર માધ્યમમાં જાહેરાત ન આપવી જોઈએ. (16) નાટકમાં તુચ્છ મનોરંજનનું તત્ત્વ બિલકુલ ન હોવું જોઈએ પણ વૈરાગ્યરસ અને ભક્તિરસ જ મુખ્ય હોવા જોઈએ.
