Shadbhashachandrika

Author(s): Kamlashankar Pranshankar
Publisher: Rajkiya Granthamaladhikar Mumbai

Page 597

178
APPENDIX: APABHRANS'A.
शीघ्रस्य बहिल:--
एकु कइअह वि न आवही अनु बहिल्लउ जाहि । मई मित्तडा प्रमाणिअउ पई जेहउ खलु नाहिं ॥ एकं कदापि नागच्छस्यन्यत्र शीघ्रं यासि ।
मया मित्र प्रमाणितस्त्वया यादृशः खलो न हि ॥ (प्रमाणितो ज्ञातः) झकटस्य घडल:
जिव सुपुरिस तिवँ घङ्घलई जिवँ नइ तिवं वलणाई। जिव डोगर तिवँ कोट्टरई हिआ विसूरहि काई ॥ यथा सुपुरुषा तथा झकटा यथा नद्यस्तथा वलनानि ।
यथा गिरयस्तथा कोटराणि हृदय खिद्यसे कथम् ॥ (यथा सत्पुरुषा बहवः सन्तीति शेषस्तथा झगटकाः) अस्पृश्यसंसर्गस्य विद्याल:
जे छड्डेविणु रयणनिहि अप्पउं तडि घल्लन्ति । तहं सङ्खहं विद्यालु परु फुकिजन्त भमन्ति ॥ ये मुक्त्वा रत्ननिधिमात्मानं तटे क्षिपन्ति ।
तेषां शङ्खानामस्पृश्यसंगः परं फुत्क्रियमाणा भ्रमन्ति ॥ भयस्य द्रवकः
दिवेहिं विढत्तउं खाहि वढ संचि म एकुवि द्रम्मु । कोवि द्रवक्कउ सो पडइ जेण समप्पइ जम्मु ॥ देवार्जितं खादय वढ संचिन्वेकमपि द्रम्मम् ।
किमपि भयं तत् पतति येन समाप्यते जन्म ॥ ( हे वढ हे मूर्ख देवार्जितं खादय मा संचिन्वेकमपि द्रम्मं किमपि तद्भयं पतति येन जन्म समाप्यत इत्यर्थः ॥).
आत्मीयस्य अप्पण:फोडेन्ति जे हिअडउं अप्पणउं । स्फोटयन्ति ये हृदयमात्मनः । दृष्टेदेहिः
एकमेकउं जइवि हरि सुट्ट सव्वायरेण । तो वि देहि जहिं कहिंवि राही । को सकइ संवरेवि दड्ड-नयणा नेहिं पलुट्टा ॥ एकैकं यद्यपि हरिः सुष्टु सर्वादरेण । ततोपि दृष्टिर्यस्मिन् कस्मिन्नपि राधा । कः शक्नोति संवरितुं दग्धनयने स्नेहेन पर्यस्ते ।