________________ શાસ્ત્રમાં એક દ્રષ્ટાંત આવે છે. વૈરાગ્યથી વાસિત થયેલા એક બાળકને સંયમ ગ્રહણ કરવું છે. - દીક્ષા અંગીકાર કરવી છે; ત્યારે તે પોતાના માતા-પિતાને કહે છે - “જે હું જાણું છું, તે હું નથી જાણતો' અર્થાત - મૃત્યુ આવવાનું છે તે હું જાણું છું પણ ક્યારે આવવાનું છે, તે નથી જાણતો. મંત્રી મળ્યા સવિકારમા' અર્થાત વિશિષ્ટ કક્ષાના મંત્રીઓ હોવા છતાં, મૃત્યુ આગળ તો તેમનું પણ કાંઈ ચાલતું નથી. એક અન્ય કવિના રચેલા “વિશ્વવિજેતા સિકન્દરના ફરમાનો’ માંથી... “આખા જગતને જીતનારું, સૈન્ય પણ રડતું રહ્યું; વિકરાળ દળ ભૂપાળને, નહીં કાળથી છોડાવી શક્યું. મારું મરણ થાતાં, બધા હકીમોને અહીં બોલાવજો; મારો જનાજો એ જ વૈધોને ખભે ઉપડાવજે, યૌવન ફના, જીવન ફના, જર ને જવાહર, છે ફના; પરલોકમાં પરિણામ મળશે પુણ્યના ને પાપના.” - જો કે ઈતિહાસની અટારીએ આંટો મારીએ તો ભૂતકાળમાં રાજાઓને જ્યારે જ્યારે પ્રશ્નો ઉદ્દભવ્યા છે, ત્યારે બુદ્ધિનિધાન, બાહોશ, કાર્યદક્ષ મંત્રીશ્રીઓએ, તે ઉકેલ્યા છે. તેમની બુદ્ધિ પ્રતિભા ઉપર તમે ખરેખર આફરીન પોકારી જશો. જિજ્ઞાસુઃ ગુરુજી ! એકાદું ઉદાહરણ આપો ને. સારાંશ (મૃત્યુ)
