________________ તમારી ભાષામાં - ત્રિભોવનદાસ ભીમજી ઝવેરીની દુકાન જ્યાં આખીને આખી ઠલવાતી હોય અને મોંઘાદાટ branded વસ્ત્રો નિરતર જ્યાં પોતાનું સ્થાન બનાવતા રહેતા હોય ત્યાં પણ અંતે તો એ વ્યક્તિને પહેરવા માટે શું કામ આવ્યું; એક ઘોળું વસ્ત્ર જ ને? મને એવો ચોક્કસ વિચાર આવે છે કે જીવનનો કેટલો બધો સારુ માત્ર વસ્ત્રો અને અલંકારો ની ખરીદીમાં આપી દીધો?! આખરે મા શું? મેળવ્યું છે? જ્યારે - ત્યારે ગમે તે (ક) સમયે મોટા-મોટા Malls , limpass કે પછી time-waste કરવા, વિના કારણે, એક શોખ છે, ખરીદી કરવા માટે સદા તૈયાર અને વાસ્તવમાં તેમ કરનારા તમને જોઈને મને એમ થાય કે આવું શાણપણ(!) કે પછી ગાંડપણ શા માટે ? અંડિલ ભૂમિ તરફ જતા રસ્તા માં - “હિન્દુ પ્રેત વિધિ માટેના સામાન વિક્રેતા ની દુકાનમાંથી ઘણી વાર, કોઈના માટેની આખરી ખરીદી થતી સહજ રીતે નજરે પડે, ત્યારે મને એ દુકાનનું નામ “હિન્દુ પ્રેત વિધિ સામાન” ને બદલે તો "shopping stopper's shop" ખરીદી કરતાં અટકી ગયેલા, થંભી ગયેલા - બંધ થઈ ગયેલા માટેની દુકાન!!! પ્રસ્તુત છે આ સંદર્ભમાં - ઈતિહાસનો એક પ્રસંગ. દિવ્ય કુંડળ, દિવ્ય હાર, દિવ્ય વસ્ત્રો ધારણ કરીને સેચનક હાથી પર આરૂઢ થઈને વિહરી રહેલા પોતાના દિયરો - હલ્લ અને વિકલ્લાને જોઈને, શ્રેણિક મહારાજાના પુત્રકોણિકની પત્ની પદ્માવતીને આ દિવ્ય વસ્તુઓ વિનાનું, પોતાના પતિ કોણિકનું રાજ્ય, આંખ વિનાના મુખ્ય સમાન ભાસવા સાલી ની નિ 14 - સારાંશ (મૃત્યુ)).
