________________
સંપાદકીય બે બેલ શ્રી જિનચંદ્રસૂરીશ્વરે નમે નમઃ
| નમઃ શ્રી નિનકવનાર છે ॥ सुगृहितनामधेय-परमपूज्य-आराध्यपाद-परमोपकारी श्रीमद्विजयसिद्धि-मेघ-मनोहरसूरिगुरुवरेभ्यो नमः ॥
ગ્રન્થના અનુવાદમાં નિમિત્ત સંવેગરંગશાળા નામક આ ગ્રંથ પ્રત્યે બત્રીશ વર્ષ પૂર્વે બહુમાન પ્રગટાવનાર પ્રસંગ કદાપિ ન ભૂલાય તે છે. વિ. સં. ૧૯૯૯ માં મારા પૂજ્ય દાદાગુરુ શ્રી વિજય મેઘસૂરીશ્વરજી મહારાજ, કે જેઓશ્રી એક ગુપ્તગુણ ભંડાર હતા, મારા પ્રત્યે જેઓના વિશિષ્ટ ઉપકારો છે, તેઓશ્રીની અંતિમ આરાધનાનો પ્રસંગ હતો અને વિશાળ ચતુર્વિધ શ્રીસંઘની હાજરીમાં તેઓશ્રીની જીવનનૌકાને નિર્વિદને પાર ઉતારવા માટે પાંચ પાંચ પૂજ્ય આચાર્ય ભગવંતો વગેરે મુનિગણ આરાધના કરાવી રહ્યો હતો, તે અવસરે તેઓશ્રીને પૂછ્યું કે “અંતિમ ઈચ્છા શું છે?” તુ જવાબ મળ્યો કે
સ વેગસનું પાન કરવા ભાવના છે, કોઈ શ્રી સવેગરગશાળા ગ્રન્થના કષાયજય અધિકારનું પાન કરાવે તે સારું !'
જે ગ્રન્થનું નામ પણ કેટલાક આત્માઓએ તે જ વખતે જાણ્યું હશે, તે ગ્રન્થ અને તેના કષાયજય અધિકારને સાંભળવાની તેઓશ્રીની ભાવના જાણીને સર્વના હૃદયમાં અનમેદના અને ઉત્સાહ વધી ગયે. તુર્ત તે ગ્રંથ, કે જે તે કાળે હસ્તલિખિત (અપ્રગટ) હતો, તેને ભંડારમાંથી કઢાવી તેનું શ્રવણ કરાવવાનું શરું કર્યું. * અમૃતપાનની જેમ એકાગ્રચિત્તે તેનું શ્રવણ કરતા તેઓશ્રી સમાધિપૂર્વક જીવનયાત્રાને સાધી ગયા, એ પ્રસંગ આજે પણ અનેક પુણ્યાત્માઓને એ રીતે જ સ્મૃતિપથમાં વતે છે.
બસ, આ નિમિત્ત ! તે સમયથી જ શ્રી વીતરાગમાર્ગની આરાધનામાં અનન્ય ઉપકારક આ ગ્રન્થને વાંચવા-ભણવાની ભાવના પ્રગટી, પણ વિવિધ કારણોએ કાળક્ષેપ થયે અને વર્ષો વીતી ગયાં.
તે દરમિયાન મારા લઘુ ગુરુબંધુ મુનિરાજ શ્રી હેમેન્દ્રવિજયજીએ પરિશ્રમ પૂર્વક મૂળ ગ્રન્થની પ્રેસકેપી તૈયાર કરી અને વિ. સં. ૨૦૨૫ માં ઝવેરી કાન્તિલાલ મણિલાલે આ ગ્રન્થને પ્રતાકારે મૂળ પ્રાકૃત ભાષામાં પ્રગટ કર્યો.
