Sambodhi 2001 Vol 24

Author(s): Jitendra B Shah, K M Patel
Publisher: L D Indology Ahmedabad

Page 131

126
जितेन्द्र शाह
SAMBODHI ता पुत्त ! एए दोसा अलियवयणे हवंति ।
जे च गुणा सच्चवाइस्स ते य एगग्गमणा निसामेह । तेणं कालेणं तेणं समयेणं सालिवणे गामे ईसरो वाणियगपुत्तो परिवसइ । बीओ वि फलीसरो । दुन्नि वि ते मित्ता अइव पीइसंजुत्ता । सो फलीसरो दालिदिओ मंदभागी जं जं कम्म करेइ तं तं निप्फलं होइ । भज्जा वि से वियाउरा कुटुंबं महल्लं । सो य ईसरो दयाए संतारेइ थेवथैवहिं नेहवसेणं । सो य छुहाइओ दुम्मणो चिट्ठ।।
अन्नया कयाइ गिम्हे वोलीणे पढमपाउसे पत्ते फलीसरो भणिओ ईसरेण-किसं सरेहि फलीसरेण भणियं-भो वरमित्त ! कओ बइल्ला ? ईसरेण भणियं-अहं अप्पेमि । जाव किसं सरेहि पुणो अप्पिज्जाहि । तेण भणियं-चोराण बीहामि । ईसरेण भणियं- मज्झ गेहे दिणे दिणे आणेउ मज्झ गवाइणीए । बंधिज्ज जइ बीहेसि । तेण पडिवन्नं । आढत्ता किसी, दिणे दिणे बइल्ला विअंबाहिडिण वियाले मित्तस्स गेहे आणेइ । अन्नया सो ईसरो वियाले बहु खज्ज पिज्ज विहाए सपरियणो भुंजिउमाढत्तो । सो फलीसरो ते बइल्ला अडवीओ चित्तूण आगओ दक्खवेऊण पोलीया गवाइणीए । तेणइ दिट्ठा न जंपियं किंचि । गओ फलीसरो सगिहं । ते बइल्ला हरिया रयणीए तस्स मंदभागस्स जाव पहाए आगंतूण पलोयइ । ताव न पिच्छइ बइल्ले । पुच्छइ मित्त ! कहिं बइल्ला ? ईसरेण भणियं-जइ तुम जाणासि । तेण भणियं-मए इत्थेव मुक्का तुज्झ पासमाणस्स अवहरिया केण पावेण ? मित्तेण भणियं-न याणामि अहं । इत्तियं मज्झ तुमे देयव्वा बइल्ला फलीसरे ! ण एयं जाणामि अहं मंदभागा तुम्हे उत्थाहिओ मए दक्खवेऊण मुक्का तुज्झ गेहे । ईसरेण भणियं-किं बहुणा जंपिएणं छलिज्ज इमाओ जाव मह अप्पिया बइल्ला, आचारो पयट्टो । दुण्ह वि गया वद्धणारं नयरं। दो वि जणा जाव सावसेसे दिणे पाविया नयरबाहिं । तत्थ आसो रक्खवालस्स महुं पहाविओ । तेणं ते भणिया-अहो ! अहो ! एसो पल्लवेह, आसो हक्किओ फलीसरेण, न ट्ठायए पुणो तूत्तो हणाहि लउडप्पहारेण तेण खित्तो लउडपहारो, सो तुरंगमस्स मम्मपएसे लग्गो । मओ सो आसो । सो य फलीसरो अकयपुन्नो धरिओ रक्खवालेण । कयत्थिओ य ।
तओ भणीयं-फलीसरेण । एहि तुज्झ वि देमि ववहारं । पयट्टा तिन्नि वि जणा जाव अत्थम्मिओ सूरो । नयरस्स पउलीओ ढक्कियाओ, तहिं चेव ठिया वडपायवस्स हेतु । तहिं च भंडाई आवासियाई ते वि तत्थेव निवत्ताय सुत्ता दुन्नि वि जणा, कओ निद्दा फलिसरस्स ? ते दो वि जणा पसुत्ता, फलीसरस्स महता चिंता जाया । न याणामि किं भविस्सइ ? धम्माहिगरणे मंदपुनस्स ता किं चारेमि चयामि जीवियं । उट्ठिओ सणियं सणियं, चडिओ वडपायवे । पुत्ताए पासयं दाऊण मरिउमारद्धो । तं चीवरं जुन्नयं तुझेऊण पडिओ अकयपुन्नो । हेट्ठम्मि भंडी गुव्वणी पसुत्ता महिला । तस्स य उवरिं पडिओ पुढे से फोडियं पडतेणं सा मया रडंती वराई । तओ भंडेहिं हाहारओ कओ । दिट्ठो फलीसरो । धरिओ भंडेहिं, अहो अहो पुरिसाहमा ! सपुत्तभंडा नारी दाऊण गच्छिज्जासि । तओ चिंतियं फलीसरेण