Sambodhi 2001 Vol 24

Author(s): Jitendra B Shah, K M Patel
Publisher: L D Indology Ahmedabad

Page 140

Vol. XXIV, 2001
गण्डस्स कहाण
135
अन्नया सो वंकचूलो सरीरवाही संभूया नाऊण विज्जेहिं एवं रोगं कागमंसेण फिट्टइ न अन्नहा । राइणा भणियं — आणेह कागमंसं लहुं मारेह कागा । वंकचूलेण भणिओ— नाहं खाएमि कागमंसं महाराय ! जावज्जीवाए अन्नं वा कागमंसं । न सामि ! अवि य चयामि जीवियं च तओ राएण भणियं आणेह सो वरमित्तो सालिग्गामाओ न एत्तं वयणें इच्छेज्जा तओ पट्ठवियं पहाणपुरिसमेगं । हक्कारिओ जाव जिणदासो, एइ पंथे ताव जुवइओ सालंकाराओ रुवंता करुणं रुक्खस्स हिट्ठे दिट्ठा। जिणदासेणं अउग्गाठियाओ भणियं च - किं पुत्तिय ! रुवेह, कहियं तेहिं रुण्णस्स कारणं । जहा - अम्हे देवयाओ सोहम्म निवासणीओ देवपरिभवाओ चिट्ठामो । ता जइ वंकचूलस्स कागमंसं न देहि, तओ सो मरिऊण अम्ह सगासे एइ । जिणदासेण भणियं - नाहं कागमंसं भक्खावेमि । पडिवज्जेऊण गओ उज्जेणी । पविट्ठो वंकचूलस्स भवणे दिट्ठो वकचूलो, आसासिओ धम्मकहाणएणं । तओ सरीरावत्थं नाऊण मरणसमाहीए सकया दिन्नं निरागारं पच्चखाणं विहीए, निज्जामिओ सुहज्झवसाणेणं कालगओ । उववण्णो अच्चूए कप्पे । तओ सो सावगो मयकिच्चं काऊण गओ जाव पुणो दिट्ठाओ जुवइओ रुवमाणीओ पडिपुच्छियाओ, ताओ भांति तहकओ जहा अम्हे बोलिऊंण उवरिं गओ अच्चूयकप्पे । सावगेण भणियं - कागमंसं मया न दिन्नं । विहीए परियरिओ । अहं च पडिनियत्तो सालिग्गामं ।
एए गुणा धम्मसीलाओ ! परदारनिवत्ताणं हवंति । ताहिं भणियं - भगवं ! अम्ह वि देहि नियमो परपुरिसस्स जावज्जीवाए । साहुणा दिन्नो नियमो । पडिच्छियं च परमाए भत्तीए । तओ गंडेण चितियं— अहो सोहणं कयं महापुरिसेणं जं दिन्नो नियमो ता चत्तारिसयाणिकसप्पहाराणि न देमि । इक्को पुण दाहामि ता अच्छामि ता किं भणेइ ? पुणो साहुणा भणियं - धम्मसीलाओ ! असंतपरिग्गहो न कायव्वो जे गुणा दोसा य असंतपरिग्गहे ते निसामेह
तेणं कालेणं तेणं समएणं नासिक्क नाम नयरं । तत्थ जिनदासो नाम सिट्ठी । तस्स पुत्तो नागदत्तो नाम । सो बहुत्तरि कलाकुसलो रूवस्सी विणीओ जिणसासणरओ । तस्स नयरस्स बाहि उज्जाणं । तहिं च उज्जाणे मुणी समोसढो माहप्पा । सो य नागदत्तो वंदिउं जाइ । तया दिव्वं कुडलं नयरस्स बाहिं पउलीए पडियं दिट्ठ, तं पासिऊण पडिनियत्तो । अन्नदुवारेण गओ उज्जाणे मुणी नसणं कुणइ । तं च कुंडलं रायसंतियं पडियं रायस्स बाहिं गच्छमाणस्स । तओ आसावाहिओ पविट्ठो नयरं सभवनं राओ जाव कुंडलं न पासेइ । कहियं भिच्चपुरिसाणं, तओ गवेसंति पयमग्गणे जाव पउलीए गया । तओ एगेण वाणियपुत्तेणं कहियं । जहा - नागदत्तो ताए वेलाए मए दिट्ठो दूरट्ठिएणं बार-स्सहिद्वेणं गंतूण पडिनियत्तो घित्तूणं कुंडलं अत्रेण दारेण गओ उज्जाणं । तेणं पुव्वविरुद्धेण अप्पणा घित्तूण सो उवइट्ठो यत्तिओ नासउ तेण । तओ गया पुरिसा उज्जाणं । दिट्ठो नागदत्तो गहियओ राय - पुरिसेहिं भणंति य । अहो अहो ! डंभया कहिं जासि दुरायारा ? रायसंतियं कुंडलं घित्तूणं । नागदत्तेणं चितियं अहो केरिसो महतो अइसो ? ता भयवं ! तुह सरणं तुज्झ गइ इहेव परभवे वा जइ एयाओ उवसग्गाओ उवस्संतो तुं जासु जंपिमु अन्नहा अणसणं मज्झ, तओ आराहिऊण देवया जिणसासणरया मउणं गहियं । रायपुरिसेहिं नीओ रायसगासं । पुच्छिओ राएण-न किंचि जंपेइ । तओ राएण रुद्वेण भणियं मारेह दुरायारो । नीओ बाहिं नगरस्स सूलाए ढोइओ ।