Sambodhi 2001 Vol 24

Author(s): Jitendra B Shah, K M Patel
Publisher: L D Indology Ahmedabad

Page 134

Vol. XXIV, 2001 गण्डस्स कहाणयं
129 विमणदुम्मणो भणिउमाढत्तो-मारेह ताव जाव जणणीए पिच्छामि मुहं ति तेण पुरिसेण दयाए हक्कारिया तस्स जणणी आगया ससंभंता न याणियं वराईयाए, हा ! पुत्तं पुत्तं पभणंतीए पहाविया जाव मसाणे दिट्ठो थावरओ नयरजणेण वेढिओ । रोवमाणी पविट्ठा लोयमज्झेणं महया सद्देणं विलवमाणा थावरएण अवलोइया जणणी हिएगाए लग्गसु मे गलए । सा हाहारवं करेमाणी लग्गा पुत्तस्स गले । तेण पावेण दंतेहिं तोडियं तास नासं । भणिया-जहा दुढे पुव्ववइरिणि ! न वारिओमि तिलाओ पउगेण आणतो तीए जाव पलक्को अहं परधणहरणेहिं, एयं अवत्थं गओ किं करेमि इण्हि ? तं पासिऊण लोगो विम्हिओ भणइ-अहो दृढसं २ जणणीए. नासं पुत्तेण तोडिओ। किं बहुणा थावरओ सूलाए भिन्नो ।
नायपुत्तय ! एए दोसा परधणहरणे हवंति । जे गुणा अचोरिया हवंति ते पुत्तय निसामेह
तेणं कालेणं तेणं समएणं पोयणपुरं नाम नयरं । सत्तज्जावणा उदन्नजवणा परिवसंति। तहिं च एगो सावगो परधणहरणे विरत्तचित्तो अच्छंति । ते जहत्थाए । अह अन्नया कयाई वसंतमासे नयरजणा वच्चइ उज्जाणे सविभवेणं ते गया दासी सहे खिल्लंति। उज्जाणयं कयं सहदासीहिं खिल्लिऊण उज्जाणे पियंति । चच्चरिओ दिति गओ दिवसो आगओ अवराण्हो । तहिं गणिया मज्झे इक्का पहाणा कुसुममंजरी नाम सा हारदोरकुंडलाभरणा । सा अईव विब्भमामत्ता । मज्जवसेण तत्थेव ठिया नगरनागरेहिं । तहि तेहिं भणितं मुसामो मारिऊण-एयं सो सावगो न इच्छइ ते मारिउं ववसंति । ते सावगेण वारिया । अहो संसारेह न किंचि ते वइरा मुसिऊण जाव अहं न करेमि । कस्स वि जीवउ ति वराई न मारिया मुट्ठा ।
सो सावगो तेहिं वारिऊण नयरे पविट्ठो ते पावा । तं सुवन्नं घित्तूण तत्थेव हट्टे अद्दवेऊण दम्मा लइया पविट्ठा गणिया गेहे । सा य कुसुममंजरी रायपुरिसेहिं गविट्ठा रयणीए दिट्ठा । उज्जाणे अलोहत्थित्ता नवेइ किंचि उट्ठवेउ गिहे निया । कहियं नरवइणो जहा मुट्ठा विलासिणी । राएण पडहो दवावेओ हारदोरकुंडलं उवंता विलासिनी संतियाणि घरे वा हटे वा तिए वा चच्चरे वा चउक्के वा उज्जाणे वा जइ केणापि दिवाणि सुयाणी वा जो न कहेइ अच्छल ववहारेण सो पच्छा वज्झो होहे त्ति । तं सुणिऊण दुल्ललिया चिंताविया-हा ! किं करेमो मा सो सावगो पडिवनो कहिस्सइ उवाएण बूवामो पडहय छहिं पि पडिवन्नं । च्छित्तो पडहगो रायस्स कहियं । हक्कारिया य पुच्छिया य कर्हिति । देव ! अम्हे सत्त मित्ता उज्जाणे गया सह विलासिणीहिं जाव तत्थेव आगया अवरण्हवेलाए सो सत्तमो न मिलिओ । अम्हेहि अणुवत्तिओ सो । अम्हे वंचिऊण अग्गए ठिओ । जाइय अम्हेहिं चिंतियं-अहो ! किं निमित्तं उरक्खामो जाव गंभीर वाणियगस्स हट्टे गओ जाव दूर ठिए एहिं दिटुं । तं सुवण्णयं न याणामि । किं अद्दलिपंचिक्कियं सो अम्ह मित्तो । वंचियाय तेण अम्हे । ता देवे ! एएण कारणेणं कहियं । मह भणिस्स जह एएहिं कहियं । एवं ठिए जं रोचइ तं करेहि त्ति । ___राइणा भणियं-अहो ! छुट्टा विमुक्काओ तुब्भे जाहु जहिच्छाए । पाए पडिऊण गया । गेविट्ठो तो जवाणो दिट्ठो ज्जवढि ठाए गहिओ रायपुरिसेहिं । नीओ रायसगासं दिट्ठो गएणं । पुच्छिओ कहेहि न