Rushimandal Vrutti Purvarddha

Author(s): Shubhvarddhansuri, Harishankar Kalidas Shastri
Publisher: Jain Vidyashala Ahmedabad

Page 145

(१३७) ऋषिमंमलत्ति-पूर्वार्ध. 'रा मध्ये जे को साधु आ म्हारी आझाने नल्लंघन करशे ते निश्चे म्हारे वध करवा योग्य ते." नचिनां आवां वचन सांजली गुरुए कह्यु. “अमारे राजा पासे जq कल्पतुं नयी, माटे अमे नहोता आव्या. वली अमे कोश्नी निंदा पण करता नथी. कारणके, अरिहंत प्रनुना धर्मने जागनारा अने समतापरिणामयी नावित आत्मावाला मनुष्यो क्यारे पण कोइ नपर रागष करता नश्री." सूरिये आ प्रमाणे कयुं तोपण इष्ट हृदयवालो ते नमुचि कहेवा लाग्यो के, “हे सूरि ! जो तमारामांथी एक पण साधुने सात दिवस नपरांत म्हारा नगरने विषे अथवा म्हारा राज्यने विषे देखीश तो तेने म्हारा सेवको पासे मजबुत बंधनश्री बंधावी तत्काल मारी नंखावीश, माटे हे मुनीशे!तमारे निःशंसय म्हारो देश त्यजी द बीजे चाव्युं जq." पठी सूरिये नद्यानमां आवी ते वात पोताना गणने कही के, "हवे आपणे शुं करवू ?" एटलामां ते साधुने विषे एक मुनि बोली नग्या के, “उ हजार वर्ष सुधी नग्र तप करीने हमणां विष्णुकुमार मुनि मेरुपर्वतनी चुलिकाने विषे चोमासुं रह्या . त्यां तेमनी पासे जो कोश विद्यालब्धिवाला जाय तो ते आपणुं कार्य करे." एटलामां एक वीजा साधुए कह्यु. “ म्हारी त्यां जवामां शक्ति ने, परंतु पाएं श्राववानी शक्ति नथी.” गुरुए कह्यु. “ हे साधु ! तमने अहिं पाग तो विपणुकुमार लावशे." पठी ते मुनि तत्काल मेरुपर्वतनी चूलिका प्रत्ये गया. विष्णुकुमार तेमने आवता जोश पोताना मनमां विचार करवा लाग्या के, " निश्चे संघटी पण नहि बनी शके एवं मोटुं कार्य प्रावी पम्युं देखाय छे. कारण एम न होय तो आ वशतुमा अहिं साधुनु आवदूं क्याथी होय ? पठी ते मुनिये विष्णुकुमारने वंदना करी गुरुए कहेली सर्व वात निवेदन करी.पठी विष्णुकुमार ते मुनिने साधे लश् गजपुर प्रत्ये गया. त्यांतेमणे गुरुने नमस्कार करीने की. “हे मुनीश्वर ! श्रापने जे कार्य होय ते ऊट कहो ? गुरुए कडं. “हे वत्स ! साधुनने प्राप्त श्रयेला नयंकर नपश्चने नाश करो. कारणके, शक्तिवंत पुरुपे संघना कार्यने विपे पोतानी शक्ति गोपववी नहि."
पठी साधुन सहित विष्णुकुमार नमुचिपासे गया, त्यां नूपति विना वीजा लघलाए तमने वंदना करी. विष्णुकुमारे नमुचिने कडं. " हे नमुचि ! ज्यां मुधी चोमासु ले त्यां सुवी साधुनने न्हारा नगरने विषे रदेवा दे." नमु.