Book Title: Rushimandal Vrutti Purvarddha
Author(s): Shubhvarddhansuri, Harishankar Kalidas Shastri
Publisher: Jain Vidyashala Ahmedabad
View full book text
________________
पांमव चरित्र.
.
( ४११ ) कमनो जील्ल, शेण गुरु पासे धनुर्वेदकलान शिखवा आव्यो; परंतु झेले तो ते एम कह्युं के, " नीच कुलमां नृत्पन्न श्रयेला तने हुं धनुर्वेद नहि शिखवुं.” पीते जी वनमां जइ गुरुना अजावथी एक वृक्षनी नीचे शेणगुरुनी मृचिकामय मूर्त्ति बनावीने अतिथी तेमनुं पूजन करतो तो निरंतर तेमने साक्षी राखीने धनुर्कलानो अभ्यास करवा लाग्यो. या प्रमाणे गुरु भक्तिथी निरंतर अभ्यास करता ते जील्लने बाणोए करीने सूक्ष्म पांदाने पण बेदी नाखवामां विश्वने आश्चर्यकारी अति तीव्रपणुं प्राप्त ययुं पनी एक दिवस शेणगुरु सहित कलावंत अर्जुन फरता फरता जे वनमां जील्ल रहतो हतो त्यां प्रावी पहोच्या. · त्यां ते निल्ले करेला पत्र बेदादि जोइने अर्जुन पोताना गुरु प्रत्ये कड़ेवा लाग्यो. " हे गुरु! आपे म्हारा विना बीजा कोइने धनुर्वेद नहि शीखववा माटे जे प्रतिज्ञा करी दती, ते या पदमां विगेरेना बेदावा नपरथी निश्वे फोगट या होय एम देखाय बे. " गुरुए आश्चर्य पामीने करूं. " हे पार्थ ! म्हारुं वचन क्यारे पए वृथा न होय. हुं जाएंणुं हुं के, मनुष्य अथवा देवताने विषे या कोइ नवीन धनुष्यधारी थयो दोय ? के, जेणे श्रावो श्रावनमां रहीने अभ्यास कस्बो वे." एम कहने वली तेमसे कहीं के, “श्रा वनमां जे कोइ धनुर्कलाना जाए देव, दानव, विद्याधर के मनुष्य होय ते तुरत प्रगट थइने पोतानुं चातुर्य पणुं देखामो, " शेणनां आवां वचन सांजलीने धनुष्य वाणने धारण करनारा ए लव्य जील्ले वनमांथी तुरत त्यां प्रावीने पोतानुं नाम प्रगट बतां शेागुरुने प्रणाम करचो. “ तने या कला को शीखवी ?” एम शेलगुरुए पूबचं एटले जीले कह्युं के, " म्हारा गुरु शेा बे. कारण तेमना विना वीजो कयो पुरुष मने व श्रेष्ठ कलान शीखवे ? " एम कहीने ते नीले पोतानुं पूर्वनुं सर्व वृत्तांत की संभाव्यं श्रने पोते अखंमित पुष्पोथी पूजन करेली शेागुरुन मृत्तिकामय मूर्त्ति पण ते बन्ने जलाने देखामी उत्तम रीते पूजन करेली पोतानी मृत्तिकामय मूर्ति जोड़ने शेणगुरुए " या धनुर्वेद कलामां अर्जुन समान न थान. " एम धारीने ते जीलने कर्तुं के, “तुं पोताना जमणा हायनो अंगुठो गुरुने अर्पण कर.” गुरुनां आवां वचनश्री जीले तुरत पोतानो अंगुगे कापीने गुरुने अर्पण करवापूर्वक नतिथी प्रणाम करुया. पठी केवल अंगुलीश्रीज क्तिव अभ्यास करता एवा ते जील्लने धनुर्कलान प्राप्त इ.
