Rushimandal Vrutti Purvarddha

Author(s): Shubhvarddhansuri, Harishankar Kalidas Shastri
Publisher: Jain Vidyashala Ahmedabad

Page 481

(४४) ऋषिमंमलवृत्ति-पूर्वाई. लीधुं, तो महा अपराधी एवाय पण तने हुं गेमी दनं चं, पण हवेथी आवं पाप करीश नदि." पनी त्यांची शैपदीने लक्ष कृष्णे पांमवोने अर्पण करी. पांमवो पण बहु हर्ष पूर्वक विस्मय पामीने कृष्णने प्रणाम करवा लाग्या. पातानी कार्यसिध्थिी अति प्रसन्न श्रयेला चित्तवाला कृष्ण पांचजन्य शंखनो शब्द करीने जेटलामां पांडवो सहित पाग वल्या तेटलामां तीर्थंकरनी सनामां बेठेला, नयनांत चित्तवाला अने महाशक्तिवाला ते दीपना वासुदेवे श्रीतीर्थकर प्रन्नुने पूब्यु के, "हे प्रत्नो! आवो सर्व बलने हरण करनारो पांचजन्य शंखनो शब्द कोणे करयो ?” वासुदेवनां आवां वचन सांजली तीर्थकर महाराजे कृष्णर्नु आगमन विगेरे सर्व वृत्तांत कही प्राप्यु. वासुदेवे फरीथी पूज्यु. “हे तीर्थनाथ ! हुं त्यां जानं तो मने तेमनुं मल अशे?". तीर्थपतिये कहूं. “तमारा एक बीजाना शंखनादयी शुं साक्षात् मलवू न कदेवाय ? अर्थात् कहेवाय.”
पठी वासुदेव त्यांथी झट नमी कृष्णने मलवा माटे जेटलामा समुश्ने कांठे आव्या तेटलामा कृष्ण, समुने विषे बहु दूर जता रहा. धातकी खंमना वासुदेवे, कृष्णना रणनी ध्वजा जो चित्तमां बहु दर्ष पामीने पोताना पांचजन्य शंखनो शब्द कस्यो. कृष्णे पण पोताने मलवा प्रावेला धातकी खंमना वासुदेवने जाणी तेना सामो पोताना पांचजन्य शंखनो शब्द कस्यो: पठी देवना प्रत्नावथी न्दाना तलावनी पेठे समुन्ने नलंघन करी जागीरय। ( गंगा) ने कांठे आवेला कृष्णे पांमवोने तुरत का के, “ हे बांधवो ! प्रा. पणे या उध्य एवा समुज्ने नलंगी अहिं आव्या ते देवताना प्रत्नावर्नु खरु पवित्र कारण जाणो; पण हवे आ नदी आपणे रथोवमे तरवी अशक्य , माटे क्यांश्थी नत्तम होमी लइ आवो.” श्री कृष्णनी आवी आझाथी पा. भवो क्यांश्थी होमी लइ आव्या एटले फरी कृष्णे तेमने का के," तमे प्रघम आ दोमीश्री गंगाने पेले पार जान. पठी ते पानी म्हारे माटे ऊट मा. कलजो के, जेथी हुँ पण तुरत तेमां बेसी त्यां आवं.” पवित्र पत्नी सदित पांचे पांमवो “बहु सारुं” एम कहीने तुरत दोमीमां बेसीने चाल्या अन योमा कालमा दर्पथी गंगाना सामे कांठे गया. दवे अहिं पांमवो परस्पर विचार करवा लाग्या के, “आजे आपणे कृष्णनुं बल जोडए. कारण के, त ।