Rushimandal Vrutti Purvarddha

Author(s): Shubhvarddhansuri, Harishankar Kalidas Shastri
Publisher: Jain Vidyashala Ahmedabad

Page 440

पांमव चरित्र. (४३५) खम् पण हरी लीधुं. पठी तो नयंकर अर्जुन इंच युः करवाने सिंहनाद करतो तो तेना सामो दोमयो. बन्ने जणा बलथी परस्पर अंगपीमन करता उता इंच युः६ करवा लाग्या. तेमां अर्जुने नीलने पग पकमीने बलथी वस्त्र नी पेठे आकाशमां फेंक्यो. आ वखते आकाशथी पुष्पवृष्टि थर अने अर्जुने पोतानी पागल ते पुरुषने बदले को बीजा पुरुषने दीगे. “ आशं !" एम बहु आश्चर्य पामेला अर्जुनने दर्ष पामेला पेला पुरुषे कह्यु. “हे पार्थ ! हुं त्हारा गुणोथी प्रसन्न थयो बुं; माटे तुं इष्ट वरदान माग." अर्जुने कर्तुं. “ हे विद्याधर ! हुं अवसरे ते वरदान मागीश; परंतु आप कोण गे? ते हुँ जाणवानी इला करुं बुं. तो ते मने जट कहो” अर्जुननां आवां वचनथी हर्ष पामेला ते पुरुषे कj. “हे अर्जुन ! सान्नल. .
वैताढ्य पर्वतने विषे रथनूपुर नगरमां जाणे दिशाना अधिपतियोए सेवन करेलो इंज दोयनी ? एवो इंश्मानि नामे विद्याधरोनो राजा राज्य करे . तेने विद्युन्माली नामनो बंधु . ए बहु चंचल मनवालो दोवाश्री प्रजावर्गने बहु सुखकारी इतो, तेथी महाराजा इंश्मानीये बहु क्रोध करी तेने पोताना नगरमांधी काढी मूक्यो. विद्युन्माली पण बहु कोप धरतो तो तत्काल राक्षसना नगर प्रत्ये गयो. त्यां तेना संगथी खुंटवामां अने बंधन करवामांचतुर एवातल अने ताल नामनादैत्योनचिंता महेंदेशमांश्रावीनेलोकोने बहु क्लेश करावा लाग्या. पठी इंडे कोइ केवलज्ञानीनां वचनथी तेननो प. रानव तमाराथी जाणीने मने तमारा माटे धनुष्य, कवच, नत्तम रथ अने मुकुट आपीने अहिं तमने तेमवा माटे मोकल्यो , माटे या सर्व वस्तु ग्रहण करो अने त्यां चालो.” महा पराक्रमवालो अर्जुन पण धनुष्य, बाण, मुकुट अने कवच धारण करी तुरत राक्षसना पुर प्रत्ये गयो. कर्वा के-महा पुण्यवंतने शुं उद्धन होय छे ? अर्जुने त्यां महा घोर संग्राम करी अने ते सर्व दैत्योने मारी नाखीने विजय मेलव्यो. पठी विजयश्री देदिप्यमान एवा तेणे वैताढ्य पर्वत पर आवीने हर्षश्री इंश्ना चरण प्रत्ये नमस्कार कस्यो. इथे पण सामा जश् मलीने तेने पोताना अर्दा श्रासन नपर वेसामयो. ई. उनी आज्ञाश्री सर्वे लोकपालोए पण विजयवंत एवा अर्जुनने नमस्कार कस्या. पठी बहु प्रसन्न अयेला ३३ पोताना पुत्ररूप अर्जुनने दिव्य श्रायुधो श्रा