Book Title: Rushimandal Vrutti Purvarddha
Author(s): Shubhvarddhansuri, Harishankar Kalidas Shastri
Publisher: Jain Vidyashala Ahmedabad
View full book text
________________
क्त
, जेणे श
को समर्थ त्याग करी दी
. श्री पद्म बलदेव चरित्र. (१एए) लक्ष्मीने माटे वृद्धि पाम्यो ने मत्सर जेमने एवा ते सत्य अने मिथ्या बन्ने सुग्रीवो घोर युः करवा लाग्या; परंतु समान पराक्रमवाला ते बन्नेमांथी ए. केने विजयलक्ष्मी वरी नहि. पठी तो ते बन्ने जणा थाकी युःक्ष्थी निवृत्ति पा. मीने नन्ना रह्या. आ वखते सत्य सुग्रीव पोताना मनमां विचार करवा ला. ग्यो के, “ हुं म्हारी सहायने माटे को बलवंत एवा राजानी सेवा करूं. हा म्हारो सेवक हनूमान बहु बलवान ने, परंतु ते हवां सत्य असत्यनो अजाण दोवाश्री म्हारे विषे नदासीपणुं पाम्यो .आ को धूर्तथी सर्व लोक एने विषे मोद पामी गया ने अने बलीष्ट विद्याबल तेनेज विषे आसक्त श्रया . धन्य तो रावणना शत्रु ते आ वालीनेज ले के, जेणे शत्रुथी व्याकुल थया विना राज्यलक्ष्मीनो त्याग करी दीक्षा लीधी. हवे शत्रुने नाश करवामां जे को समर्थ राजा होय तेनी हु सेवा करूँ के, जेथी थोमा कालमा पूर्ण फल प्राप्त श्राय. त्रिखंम नोक्ता बलवंत रावणने कार्य निमित्ते से, परंतु ते बहु अनुरागी , तेथी मने अने आ शत्रुने मारी पोते तारादेवीने लश् जाय. खर दानव म्हारो मित्र अने सिंहना सरखो पराक्रमी हतो; पण तेने तो लक्ष्मणे युक्ष्मां मास्यो, एम में सांतल्युं ने, माटे हवे शत्रुरूप वादलाने नरामी नाखवाने पवन समान दशरथ पुत्रने से के, जेश्री ते मने विराधनी पेठे योमा कालमा निश्चे फरी मारा राज्यासने स्थापे.” आ प्रमाणे चिंतातुर श्रयेला सुग्रीवे एक चतुर दूतने विराध पासेमोकल्यो.उते विराधपासे जइने कह्यु. “ हे राजन् ! सुग्रीव राजा तमने कहेवरावे ले के, जो तमारी आज्ञा होय तो हूं म्हारा पोताना स्वार्थने माटे हर्ष पूर्वक श्रीरामनी सेवा करूं.” विराधे कडं. "ह दूत ! सुग्रीवराजा तुरत अहिं आवो अने आ रामनी सेवाथी एनुं पण मांगलिक थशे." पठी दूते पाग आदी ते समाचार पोताना स्वामी सुग्रीवने कद्या. ते नपरथी सुग्रीव सैन्य सहित विराधनी पुरी पाताल खंका प्रत्ये गयो. विराधे पोतानी नगरीप्रत्ये आवेला सुग्रीवनो बहु सत्कार कस्यो. पठी सुग्रीवे शिलातल नपर बेठेला श्री रामलक्ष्मणने प्रणाम कस्या अने पोतार्नु दुःख महा शक्तिवंत एवा रामने कही देखामयु. आवटे का के, हे जगत् नियंता! हुं तमारे शरणे आवेलो बु.” सीताना वियोगथी पीमित एवा रामे तेनुं दुःख दूर करवाने तेने बहु धीरज आपी.कडं के-संत पुरु.
