________________
શીલવતી વેશ્યા કન્યા
પ્રચાર કરતો થકે હું બુંદેલખંડના એક શહેરમાં આવી ચડયો. બહુ બાલવું પડયું હતું અને એને લીધે થોડો થાક પણ લાગ્યો હતો એટલે જે સારો બગીચો અથવા જળાશય મળે તે ત્યાં એકાંતમાં બેસીને છેડે આરામ લેવો એવી મારી ઈચ્છા હતી. સ્થાનિક ભાઈઓએ મને સૂચવ્યું “ચાલો, અહીં એક સરસ વિશાળ કંડ છે અને કુંડની વચ્ચે એક મંદિર છે, આજુબાજુ ના બગીચો છે અને પુરાણું ખંડિયેરો પણ છે. જગ્યા ઘણી શાંત, સુંદર અને એકાંતમય છે,
ખંડિયેરની સાથે જો સુંદરતા અને એકાંત હોય તો મને બહુ ગમી જાય છે. દરેક ખંડિયેરને પિતાને ઇતિહાસ હોય છે અને પિતાની મૂક ભાષામાં એ દરેક યાત્રિકને કંઈક કંઈક સંભળાવે છે. ખંડિયેરની વાત સાંભળતાં આપણે વર્તમાનને પાછળ રહેવા દઈ ભૂતકાળમાં સરી પડીએ છીએ. ખંડિયેરેમાં જવાથી માત્ર ક્ષેત્ર વિહાર નથી થત, કાળવિહાર પણ થાય છે. , જગ્યા મને બહુ જ ગમી. હું જે જગ્યાની વાત કહું છું તે એક કિલ્લાને ભાગ હતો. કેઇ એક દિવસે રાજરાણીઓ અહીં આવી સ્નાન કરતી હશે. કુંડ પણ વિશાળ હતો અને ફરતી ઊંચી
