________________
दूध, दहि खा. उन करवु तो उभरा आवे एवं करवं. तेनी साथै खावाथी अभक्ष थतुं नथी. वगर उना करेला दहिं प्रमुख साथे कठोलनो संयोग थाय छे तेथी त्रस जीवनी उत्पत्ति थाय छे. तेथी तेनो त्याग क. रखो. सरवे जातनी माटी. १२ मीठं सचित्त होय ते, १३ हीम तें हिमालय प्रमुखमां पाणी जमी जाय छे ते, १४ करा ते वरसादमां पडे छे. १५ विष ते अफीण सोमल प्रमुख, १६ वेंगण जेमा घणां बीज छे एनी टोपीमां घणा त्रस जीव रहे छे तेनो विनाश थाय छे. १७ बहुबीज जे फलमां बहु बीज होय एटले एक एक बीज बच्चे आंतरो होय, दाडम प्रमुखमां ते बहु बीज नथी. जेमां आंतरो नथी-खशखश प्रमुखमां ते बहु बीज छे. १८ तुच्छफल ते बोर प्रमुख. जेमां अल्प खावू ने बहु काढवू ते. १९ बोलअथाj-वगर सूकवेलुं ते केरी प्रमुखनु. २० चलितरस ते वाशी रांधेली वस्तु रोटला रोटली दाल शाक शीरो दूधपाक बासुदी विमेरे वासी वस्तु अभक्ष थाय. २१ अजाण्यां फल ते जे फलनुं नाम तथा स्वाद विगेरे न जाणीए ते वापवु नहि. २२ अनंतकाय ते जे वस्तु भांगीए ने बे भाग सरखा थाय, वा कंदमूल प्रमुख. ए बावीश अभक्षनो 'श्रावक त्याग करे, आ मुजब भोगोपभोग व्रतनी मर्यादा करे. कारण जे पुद्गलभावनी कंइ पण वांछा नथी. आत्मभावनी ज वांछा छे. तेथी जे नभी शके ते शिवायनी वस्तुनो त्याग करे छे. निर्वाह करवानी वस्तु मात्र मोकली राखे.
आठमुं अनर्थदंड व्रत ते-जे पोताने अर्थे अथवा स्वजन कुटुंबने अर्थे जे करवू ते अर्थ. ते शिवाय वगर कारणे जे सेवq ते अनर्थदंड. ___ अपध्यान ते आर्त्त. रौद्रध्यान करवू. आर्त ते इष्ट वस्तुना संयोगर्नु चितवन करवू. तथा अनिष्ट वस्तुना वियोगनुं चिंतवq. अग्रशोच ते आवता कालर्नु चितवन करवू. रोगना वियोगर्नु चिंतव, 'आवा रोग न
आवशो' एवी रीते चिंतववं, भावq ते आतध्यान. बीजं रौद्रध्यान ते चार प्रकारे, हिंसानुबंधी ते-हिंसा करवानुं चिंतववू. मृषानुबंधी ते मृषा
