________________
( १७२) थया. भली ज्ञानद्रव्यनी तथा साधारण द्रव्यनी रक्षा कीधी. तथा इच्छाएकरी ज्ञानद्रव्य तथा साधारण द्रव्यनी वृद्धि करी श्रावकनो धर्म रूडी रीते आराधी दीक्षा लेइ मुक्तिए पहोच्या. आ कथा सांभली ज्ञानद्रव्य दवद्रव्यनी पेरे श्रावकने नहीं कल्पे. साधारण द्रव्य पण संघर्नु दीधैं कल्पे, पोताने हाथे लेवु नहि. संघने पण सातक्षेत्रना कार्यमा वारपवू कल्पे, पण मागण लोकोने देवू कल्पे नहि, ज्ञान संबंधी द्रव्य तथा कागल प्रमुख साधुने आपेला श्रावके पोताना कार्यमां वापरवा नहि. पोतार्नु पुस्तक पण लखवू नहि. गुरुनी आज्ञा विना गुरुना लहीया पासे लखावq कल्पे नहि. थोडा जीववा भणी प्रमाणथी अधिक कठोर पाप जाणी विवेकीए थोडं पण देवद्रव्य वापरतुं नहि. ए ज्ञानद्रव्य तथा साधारण द्रव्य तथा देवद्रव्य आपQ कयु होय, ते आपवामां ढील करवी नहि, तरत आपवाथी अधिक लाभ थाय अने ढील करवाथी कदापि दुष्ट भाग्योदयथी सर्व द्रव्यनो नाश थाय वा, मरण थाय ने देवु रही जाय तो भलो श्रावक पण दुर्गतिने पामे. ते कथा कहीए छीए. महापुरनामे न. गरने विषे धनवंत एवो ऋषभदत्त नामे शेठ वसतो हतो. ते अरिहंतनो परम भक्त छे. ते पर्वने दिवसे देहेरे गयो. त्यां पोतानी पासे ते वखते द्रव्य नथी, तेथी उधारे द्रव्य लेइ चडाव्यु. ते द्रव्य तत्काल आप्यु नहि. बीजा कार्यमा व्यन चित्ते करी अपायुं नहि. केटलाएक दिवस व्यतीत थया. एवा अवसरमां धाड पडी ने सर्व धन लूंटाइ गयुं ने शेठने पण ते लूटाराओए शस्त्रे करी हण्यो. तेथी मरण पामीने तेज नगरे निर्दय द. रिद्री भैसावाला पखालीने त्यां पाडो थयो. ते हमेश पाणीनी पखालो उठावे छे ते नगरने कांठे नदी नीची छे ने नगर उचुं छे. ते टेकरा हमेश चढवा पडे छे रात्री दिवस भार वहेवरावे छे. निर्दय थको नाडीना मार मारे छे. भूख तरस सहन करे छे. एम अहर्निश दुःख भोगवे छे. एक दिवसे देरासरनो नवो कोट बने छे. तेने सारु पाणी वहन करे छे. ते देरासरनी श्रावको पूजा करे छे ते जोइने भंसाने जातीस्मरण थयु
