________________
( १४३ ) स पण पौषध अवश्य ले. ने शास्त्रमां तो ज्यां ज्यां अधिकार होय त्यां त्यां पर्वना ज दिवसनो. होय. कारण जे गृहस्थ संसारमां रोकाइ गयो छे ने न रोकायो होय तो संयम लेत, पण रोकाणथी संयम लेतो नथी. त्यारे पर्वने दिवसे अवश्य पौषध करे. वास्ते तिथिनो दर्शाव कस्यो छे. आवो आशय तत्त्वार्थमां पाने २४३ मे छे. ते आ प्रमाणे :- सपौषधोपवासको त्रयपक्षयोरष्टम्यादि तिथि मभिगृह्य निश्चित्य वृध्यान्यतमांचेति प्रतिपदादि तिथि मनेनवान्वासु तिथिषु अनियमं दर्शयति " नावश्यतयान्यासु कर्त्तव्यः " आ मुजब तत्वार्थनी टीकामां छे. एमां कहेतुं छे जे अष्टमी प्रभुखने दिवसे अवश्य करवो ते सारु अष्टमी दर्शावी छे. बीजी प्रतिपदादि तिथिने दिवसे अवश्य कर्त्तव्य नथी, तो कंइ निषेध करयो कहेवाय नहि. ते छतां जे निषेध करे तेनो इलाज नथी. बुद्धि विचित्र प्रकारनी छे. आंत्मार्थीने तो जे अवसर मल्यो ते वखत धर्मप्रवृत्ति करवी ते ज श्रेय छे. वली पडिक्कमणामां पण तप चितवननो काउस्सग्ग आवे छे. तेमां छ मासी तपथी उतरतुं तपनुं चितवन थाय छे. ते पण तिथि विनाना दिवसे चिंतवन करवुं नहि जोइए. कारण जे उपवास आहार पौषध छे ने पर्वतिथि विनाना दिवसे करवो नथी, त्यारे चितवन शुं करवा कर ? पण ज्ञानीनो मार्ग तो सदाकाल धर्मकरणीनो छे. ज्ञानीए शास्त्रमां तप चितवन करवा कह्युं छे. तप चितवन करवानो अधिकार योगशास्त्रमां तथा प्रवचनसारोद्धारनी छापेली चोपडीमां पाने ३७ मे छे. ए विना घणा शास्त्रमां छे माटे अवसर मले ते वखते पौषव करवो ए ज उचित छे. वली ए ज प्रवचनसारोवारमां पाने ४० मे अनागत तप पञ्चख्खाणनं स्वरूप कं छे, तेमां कहेतुं छे जे श्रावता पर्युषणादिक पर्वने दिवसे कांइ कारणशर तप थाय तेम नथी तो तेथी पछी तप करी ले. अथवा अतित तप पहेलो एवा कारणशर करी ले. आ अधिकारथी समजाय छे के पर्वनी गाउ पण करे ने पछी पण करे, ने तप छे ते आहारपौषध छे माटे पर्वना दि• वस शिवाय पण पौषध करवाने हरकत नथी पण लाभ छे, वली एप
