Book Title: Parul Prasun Author(s): Pratap J Tolia Publisher: Vardhaman Bharati International Foundation View full book textPage 9
________________ પ્રકટ થયો છેઃ ઘૂમતાં વાદળો, ઊડતાં પંખીઓ, તટે ઊભેલાં વૃક્ષો બધાંનું પ્રતિબિંબ હતું જળમાં પરંતુ એ જલ-તટ પર ઊભેલી, પોતાના અસંગ સ્વરૂપમાં ખોવાયેલી, બહારથી શૂન્ય અશેષ બનેલી આ અસ્તિત્વવિહીનાનું પ્રતિબિંબ ક્યાંય ન હતું!'' (તટસ્થતા) સ્વયં ને ‘અસ્તિત્વવિહીના” કહેવું તેની અવચેતન માનસિક સ્થિતિનો સ્પષ્ટ સંકેત આપે છે. એક બીજી કવિતામાં એ હજુએ વિશેષ પ્રફુટિત થઈ છેઃ સંધ્યાનાં નીલા ઊંડાણો, આ ઊંડાણો પર છવાઈ જવાનો અસફળ પ્રયાસ કરતાં વાદળો, માળા ભણી પાછા ફરતાં થાક્યાં, હાર્યા પંખીઓ . અને તટે ઊભેલાં વૃક્ષો હતાં પ્રતિબિંબિત જળના અથાગ ગાંભીર્યમાં ! તટ પર ઊભી હતી હું... એકલી, અસંગ ..... પરંતુ મારું પ્રતિબિંબ ક્યાંય ન હતું!' (તેને) પોતાના અવચેતન માનસમાંથી પોતાની અલ્પકાલીન જીવનસ્થિતિના સંકેત બરાબર મળતા રહ્યા હશે ! તેથી જ તો ‘સમય’ને સંબોધિત કરીને તેણે કહ્યું હતું સમય! તું થંભી જા, થોડી વાર માટે પણ ! ! કેટલીક વિખરાયેલી ક્ષણો પુનઃ સમેટી લઉં, ઉતારી લઉં દિલના ઊંડાણમાં સદાને માટે, ફરીને મને છોડીને ચાલી ન જાય ... (સમય! તું થંભી જા) અધ્યયન તથા સ્વાધ્યાયશીલ પ્રકૃતિ ધરાવનાર પારુલને પોતાના અલ્પજીવનમાં જ બહુમુખી પ્રતિભા પ્રાપ્ત થઈ ગઈ હતી. જૈનદર્શનના ગહના અધ્યયનનો પ્રભાવ પણ તેની રચનાઓમાં જોવા મળે છે? “જ્ઞાનદર્શન સંયુક્ત મારો એક આત્મા જ શાશ્વત, શેષ તો સારા સંયોગલક્ષણવાળા બહિર્ભાવ!' પારુલ-પ્રસૂનPage Navigation
1 ... 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28
