________________
પરંતુ ક્યારેક ક્યારેક પણ કોઈ દેખાય છે તો ભાગી રહેલ! અને જયારે હું ઘેર પહોંચું છું... પોતાને ઘેર નિજ ઘરે તો ધુમ્મસ જાણે પ્રકાશમાન બની જાય છે...!! છે ને અજબ?
૨. તટસ્થિતા સંધ્યાનાં નીલા ઊંડાણો, આ ઊંડાણો પર છવાઈ જવાનો અસફળ પ્રયાસ કરતાં વાદળો, માળા ભણી પાછા ફરતાં થાક્યાં, હાર્યાં પંખીઓ ... અને તટે ઊભેલાં વૃક્ષો હતાં પ્રતિબિંબિત જળના અથાગ ગાંભીર્યમાં! તટ પર ઊભી હતી હું... એકલી, અસંગ ... પરંતુ મારું પ્રતિબિંબ ક્યાંય ન હતું!
3. નાદાની આ મનની મનનાં દ્વાર ઊઘાડાં હતાં છતાં ય કોણ જાણે કેમ સૂરજનો પ્રકાશ બહાર જ ફેલાઈને રહી જાય છે! શબ્દહીન મસ્તિષ્કમાં શાંત આ જીવનમાં મૂરખ મને કીધો પ્રયાસ : રંગ અને સૂર ભરવાનો, નીરવ નિશામાં સ્વપ્નો સજાવ્યાં સુખદ જીવનનાં !
પારુલ-પ્રસૂન
