________________
૧૦. સ્વયંથી પલાયન
અંધારું એકલતા અને હું... અભિન્ન એકબીજાથી હૃદયમાંથી ઊઠતી હરેક ટીસ પ્રત્યેક આહ મારી જ અંદર કયાંક ખોવાઈ જાય છે મારી નિકટ આવનાર એનો આભાસ પણ પામી નથી શકતો મારાં વદનનું સ્મિતા ખુશીનો સંકેત બની જાય છે (અને) એ આગળ ચાલ્યો જાય છે અને એને પાછો લાવવાના પ્રયત્નમાં વિફળ ફરી એ અંધકારભરી એકલતાથી બચવાનો પ્રયત્ન કરવા લાગું છું પરંતુ રે મારા નાદાન મન ! પોતાની જાતથી તે કોઈ બચી શકયું છે કદી ?
[૧૬]
પારુલ-પ્રસૂન
