________________
૧. નિજઘરમાં પ્રકાશ ક્રોસ રોડ પર ઊભી છું હું છવાયેલું છે ગાઢ ધુમ્મસ આગળ પાછળ આવતા જતા લોકો કહી રહ્યા છે કે ‘ન જા એ બાજુ,
ત્યાં છે અંધારું જ અંધારું!” કદાચ તેઓ પોતાના અનુભવથી બોલી રહ્યા હોય ! અને હું પાછી વળવા માંડું છું પરંતુ મારી અંદર કંઇક પોકારી ઊઠે છે અને હું અંદર, એ બાજુ, જવાનું સાહસ કરું છું.. આગળ વધતાં જ સર્વ કંઈ બદલવા માંડે છે લોકો એમ કેમ બોલી રહ્યા હતા? બહારથી આ ગાઢ અને ક્યારેક ક્યારેક ભયાનક, નીરવ પણ ભાસે છે. પણ જેવી અંદર જઉં છું કે એ ઓછું થવા માંડે છે, ઓછામાં ઓછું થોડે સુધી તો બધું સાફ દેખાય છે... અને બિહામણું તો બિલકુલ નથી ! એ જાણે કોમળ હાથોથી મારા ગાલ પંપાળે છે ... ઝાકળબિંદુકેશ પર મોતીઓની જેમ વિખરાઈ જાય છે... અને . . . તેની નીરવતા શાતા-શાંતિ પ્રદાતા. લાગે છે... તદ્દન સ્વપ્નિલ-શી ! ચાલતાં ચાલતાં મને મારી પાછળ કોઈના પગરવ સંભળાય છે... પરંતુ હું બિલકુલ એકલી છું સાથ છે તો બસ આ ધુમ્મસનો. અંદર ખુશીની – આનંદની એક લહેર મારામાં દોડી જાય છે... કદાચ હું જ, કેવળ હું જ, તેને સમજી શકું છું, કારણ હું જ આ પ્રયત્ન કરી રહેલ છું. બીજા પણ હશે મારા જેવા ક્યાંક દૂર, પણ મારી સાથે નહીં, આ મારું ‘અહમ્ હોઈ શકે છે,
[૧૦]
30
પારુલ-પ્રસૂન
