________________
પ્રકટ થયો છેઃ
ઘૂમતાં વાદળો, ઊડતાં પંખીઓ, તટે ઊભેલાં વૃક્ષો બધાંનું પ્રતિબિંબ હતું જળમાં પરંતુ એ જલ-તટ પર ઊભેલી, પોતાના અસંગ સ્વરૂપમાં ખોવાયેલી, બહારથી શૂન્ય અશેષ બનેલી આ અસ્તિત્વવિહીનાનું પ્રતિબિંબ ક્યાંય ન હતું!''
(તટસ્થતા) સ્વયં ને ‘અસ્તિત્વવિહીના” કહેવું તેની અવચેતન માનસિક સ્થિતિનો સ્પષ્ટ સંકેત આપે છે. એક બીજી કવિતામાં એ હજુએ વિશેષ પ્રફુટિત થઈ છેઃ
સંધ્યાનાં નીલા ઊંડાણો, આ ઊંડાણો પર છવાઈ જવાનો અસફળ પ્રયાસ કરતાં વાદળો, માળા ભણી પાછા ફરતાં થાક્યાં, હાર્યા પંખીઓ . અને તટે ઊભેલાં વૃક્ષો હતાં પ્રતિબિંબિત જળના અથાગ ગાંભીર્યમાં ! તટ પર ઊભી હતી હું... એકલી, અસંગ .....
પરંતુ મારું પ્રતિબિંબ ક્યાંય ન હતું!' (તેને) પોતાના અવચેતન માનસમાંથી પોતાની અલ્પકાલીન જીવનસ્થિતિના સંકેત બરાબર મળતા રહ્યા હશે ! તેથી જ તો ‘સમય’ને સંબોધિત કરીને તેણે કહ્યું હતું
સમય! તું થંભી જા, થોડી વાર માટે પણ ! ! કેટલીક વિખરાયેલી ક્ષણો પુનઃ સમેટી લઉં, ઉતારી લઉં દિલના ઊંડાણમાં સદાને માટે, ફરીને મને છોડીને ચાલી ન જાય ...
(સમય! તું થંભી જા) અધ્યયન તથા સ્વાધ્યાયશીલ પ્રકૃતિ ધરાવનાર પારુલને પોતાના અલ્પજીવનમાં જ બહુમુખી પ્રતિભા પ્રાપ્ત થઈ ગઈ હતી. જૈનદર્શનના ગહના અધ્યયનનો પ્રભાવ પણ તેની રચનાઓમાં જોવા મળે છે?
“જ્ઞાનદર્શન સંયુક્ત મારો એક આત્મા જ શાશ્વત, શેષ તો સારા સંયોગલક્ષણવાળા બહિર્ભાવ!'
પારુલ-પ્રસૂન
