________________
૩
આચાર્ય શ્રી ધૂલિભદ્ર
. . . . . .
કોશા દિવસોથી આકુળ-વ્યાકુળ હતી. એનું મન મનાવવા અનેક જણા આવી ગયા, પણ એકેને એ મન આપતી નથી. એને તો સ્થૂલિભદ્રજી પર અંતરનો અનુરાગ છે.
પતિના વિયાગે સતી સ્ત્રી ઝૂરે, એમ ઝૂરતી કોશા એક દિવસે બેઠી છે ને ધૂલિભદ્રજી આવ્યા. આકાશમાં મેઘ છે. હવામાં ઠંડી છે. ધીમી ધીમી ગર્જના થાય છે.
એવે ટાણે પોતાનો પ્રેમી પોતાને આંગણે ! કોશા તો ગાંડી થઈ ગઈ. ચિત્રશાળામાં ઉતારો આપ્યો. બત્રીસાં પકવાન રાંધ્યાં. નૃત્ય, સંગીત ને હાવભાવની રેલમછેલ કરી.
પણ ધૂલિભદ્રજી તો જળમાં કમળની જેમ હતા. એમણે કોશાને કહ્યું :
“અગ્નિમાં ઘી નાખે અગ્નિ બુઝાશે નહિ. અગ્નિ બુઝાય એ માટે કાંઈક કર ! એ માટે જળનો સ્વભાવ ધારણ કર ! શાંત થા ! સંસારને સમજતી થા !'
સ્થૂલિભદ્રજીએ કોશાને ખૂબ ઉપદેશ આપ્યો. જીવ ઊંચો હતો. એને સાચું ભાન થયું. એણે બાર વ્રત લીધાં. શ્રાવિકા બની. શ્રમણોપાસિકા બની. આ પ્રસંગનું વર્ણન એક કવિએ સુંદર રીતે કર્યું છેઃ
શ્રી સ્કૂલિભદ્ર મુનિગણમાં સિરદાર જો, ચોમાસું આવ્યા કોશાગાર જો
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
