________________
૨૮
જૈન બાલગ્રંથાવલિ શ્રેણી : ૧ - ૭
કોશાએ તો મુનિ જોઈને આદરમાન આપ્યું. રહેવા ચિત્રશાળા કાઢી આપી, ખાવા બત્રીસાં પકવાન્ન કર્યાં. તેમને રીઝવવા નૃત્ય-ગીત કરવા માંડી ! મુનિનું મન ફરી ગયું. અરે ! મુનિપણું પાળી, મરીને સ્વર્ગમાં જઈ અપ્સરાને વરવું, એના કરતાં જીવતાં જીવ આ અપ્સરા મળે એ કેવું ! એમણે કોશાને કહ્યું : મારો સ્વીકાર કર !’
વેશ્યાની પાસે સ્વીકાર કરાવવો હોય તો પહેલાં ધન જોઈએ.’
મુનિ પાસે ધન કેવું ?”
ધન વિના ન ચાલે. જુઓ, નેપાળના મહારાજા મુનિઓના અનુરાગી છે. જે મુનિ ત્યાં જાય તેને લાખ સોનામહોરની રત્નકંબલ દાનમાં આપે છે. તે લઈ આવો.’
બાપ રે ! કયાં આવ્યું નેપાળ ! પણ વિકારમાં અજબ જોશ હોય છે. મુનિ નેપાળ જવા ઊપડ્યા. ખૂબ હેરાન થયા. ચોરોએ પકડીને માર્યા, પણ મહામહેનતે રતનકંબલ લઈ
આવ્યા.
કોશાએ એ કંબલ લીધી, ને પોતાના પગ લૂછી ખાળમાં નાખી દીધી. મુનિ તો બેબાકળા થઈ ગયા : અરે, આ શું કર્યું ?'
‘કશું નવું નથી કર્યું ! તમે તમારો અમૂલખ મુનિધર્મ
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
