Mulshuddhi Prakaranam Part 01

Author(s): Dharmdhurandharsuri, Amrutlal Bhojak
Publisher: Shrutnidhi

Page 316

कृतपुण्यकाख्यानकम्
२९३ अणुभावेणं तियसाइयाण सीलेण तह सईणं च । परिवड्ढसु नियवंसं घरविच्छष्टुं च अणुहवसु ।८६। देसंतरे विवण्णो भाउज्जायाण तुज्झ भत्तारो । होसु चउण्ह वि सामी इण्हिं एयाण तं वच्छ!' ।।८७।। इय तीए बुद्धिमाहप्परंजिओ मुणियकूडचरिओ वि । पडिवज्जइ तव्वयणं विम्हयकोऊहलापुण्णो।८८। सुण्हाओ वि तीए तओ एगंते ठाविऊण भणियाओ । “एवंठियम्मि कज्जे पडिवज्जह देवरं कंत।८९। जेण सुईसु वि भणियं गय-मय-पव्वइय-कीवपइएसु । रमणेसुं नारीणं विहिज्जए अन्नभत्तारो' ।९०। ता खेत्तयं पि पुत्तं उप्पाइत्ता करेह कुलरक्खं । मा भे सव्वं दव्वं गच्छिस्सइ रायभवणम्मि ।।९१।। कुंतीमहासईए अण्णोन्नपईहिं पुत्तउप्पत्ती । सुव्वइ ता पडिवज्जह मम वयणं, मा विगप्पेह' ।।१२।। इय तीए धुत्तीए तहा तहा लोगसत्थजुत्तीहिं । भणियाओ जह ताहिं पडिवन्नं निव्वियप्पाहिं ।।९३।। अह ताहिं समं मुणिवरदाणप्फलजणियबिउणरागाहिं भुजंतस्स य भोगे इंदस्स व देवलोगम्मि ।।९४ । संजाया वरपुत्ता ताण चउण्हं पि सुरकुमार व्व । वोलीणा य कमेणं बारस संवच्छरा एवं ।।९५।। तो सासुयाए वुत्ताओ ताओ परिचयह संपयं एयं । परपुरिसं किमियाणिं सिद्धे कज्जम्मि धरिएणं?' ।९६।
पडिभणियं सुण्हाहिं 'अम्मो ! मा भणसु एरिसं वयणं ।
जेणऽम्हे भुत्ताओ सो किं न वि होइ भत्तारो ?' ॥९७॥ तो तीइ भिउडीभासुरवयणं अवलोइऊण वहुयाहिं । भयवेविरहिययाहिं पडिवण्णं झत्ति तब्भणियं ।९८।
पुट्ठा य ताहिं सासू 'अम्मो ! तुह अणुमएण संबलयं ।
एयस्स किंचि कुणिमो' 'जं रोचइ कुणह' सा भणइ।।९९।। तो ताहिं सव्वाहिं पच्छण्णं मोयगाण मज्झम्मि । खित्ताई रयणाई होउ सुही' इय वियप्पेणं ।।१००। भरिऊण मोयगाणं थइया ऊसीसयम्मि से ठविया । तत्तो य सासुयाए पाइय मज्जं सुहपसुत्तो ।।१०१। खट्टाए समं उप्पाडिऊण मुक्को पुणो वि तत्थेव । जत्तो देवकुलाओ समाणिओ आसि किर पुव्व।१०२। एत्यंतरम्मि सत्थो समागओसो पुणो विरयणि त्ति । काऊणं न पविठ्ठो तहेव आवासिओ कमसो।१०३। नाऊण आगयं तं नियकंतपउत्तिजाणणट्ठाए । जा तत्थ गया भज्जा ता पेच्छइ तं तह च्वेव ।।१०४।। सच्छायं दद्दूणं पहट्ठचित्ता समुट्ठवेऊणं । संबलथइयं खटुं च गिहिउं जाइ नियगेहं ।।१०५।। कयउण्णओ वि जाणियभावत्थो निययमंदिरं पत्तो । पेच्छइ वसंतसेणंतहिंगओ बद्धवेणीयं ।।१०६। सयपागाई तेल्लेहिं मक्खिओजाव तावसंपत्तो। लेहयसालाओसुओ, पडिओजणयस्स चलणेसुं।१०७। 'छुहिओ' त्ति करिय मग्गेइ भोयणं नेय सिज्झए किंचि । तो रोयंतं दटुं, वसंतसेणाइथइयाओ ।।१०८। कड्ढेऊणं दिण्णो एगो वरमोयगो तओ एसो । तं खायंतो पत्तो, लेहयसालाए अह तत्थ ।।१०९।।
१. सं० वा० सु० सुण्हा वि तओ तीए ॥ २. ला० याओ जहा ताहिं ॥ ३. ला० ता ॥ ४. ला० होड ॥