Kalyan 1961 06 Ank 04

Author(s): Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir

Page 27

મુન્નામ ખનોને પેાતાની જાતને લંકાપતિ મનાવતા એ મેટા નિજ્જ લાગે છે, તું દૂત છે એટલે તારા પ્રાણુ નથી લેતા...પણ હવે તારા એ ગુલામ લંકાપતિને જ જમના દ્વાર દેખાડવા હું આવુ છું. જા તારા નાથને કહેજે.'
દૂત ત્યાંથી સીધા જ લકામાં આવી પહોંચ્યું અને બૈશ્રવણને રાવણુતા પ્રત્યુત્તર મરચુંમીઠું ભભરાશ્રીને સંભળાવ્યા.
આ બાજુ દૂતના ગયા બાદ તુરત જ રાવણે યુદ્ધની જાહેરાત કરી. વિરાટ સેનાને સજ્જ કરી ત્રણે ભાઈઓ મહાન –પૂર્વક માતા કૈકસીના આશીર્વાદ લેવા પહોંચ્યા માતા પાસે.
'મારા વહાલા પુત્રો ! તમારા વિજય જ થશે ! તમે શત્રુઓને પરાજિત જ કરવાના. તમે તમારા પિતામહનું રાજ્ય જરૂર લેવાના ! ' ત્રણેને ખૂબ ખૂબ આશીર્વાંદ આપ્યા.
માતાના મહેલમાંથી જ્યાં નીકળ્યા ત્યાં સુવર્ણના યાળમાં કુમકુમ, અક્ષત અને શ્રીકંળ લખુંતે મદદરી, તડિન્ગાલા અને પંકજશ્રી સામે આવી, ક્રમશઃ ત્રણેએ રાવણ, કુંભકર્ણ અને બિભીષણના કપાળમાં તિલક કર્યાં, અક્ષતથી વધાવ્યા અને હાથમાં શ્રીળ આપ્યાં.
જ્યાં ત્રણે ભાઈઓ રાજમહાલયના પટાંગણુમાં આવ્યા ત્યાં કરાડા રાક્ષસવીરાએ વિજયધેાષણાને દિવ્ય ધ્વનિ કર્યાં, ત્રણે મહારથીઓ પાતપાતાના ખાસ રથામાં આરૂઢ થયા.
પાસે ઉભેલા વયેવૃદ્ધ પિતામહ સુમાલી અંતે પિતા રત્નમ્રવાએ પુત્રરત્નને આશીર્વાદ આપ્યા. રાજપુરાહિત પ્રયાણની ઘડી આવતાં ધાણા કરી. “ મહારાજ | પ્રથાણુ આર ભે. ”
લશ્કરના મહાન કાલાહલથી આકાશ ધમધમી હયુ. દવેએ આકાશમાંથી સુગંધી વૃષ્ટિ કરી... સહસ્ત્રરશ્મિ પરથી વાદળા દૂર ખસી ગયાં પૃથ્વીતલ પ્રાશના પૂજથી ઉભરાઇ ગયું.
કલ્યાણું ઃ જીન, ૧૯૬૧ : ૨૫૩
વાયુવેગી અશ્વોએ જોતજોતામાં સ્વયં પ્રભનગરથી દૂર દૂર...લશ્કરને લાવી મૂકયુ.
દશમુખને રથ આગળ નીકળી ગયે; કુંભકર્યું તે તે તેના તાનમાં ને તાનમાં ખબર પડી નહિ. સાં ભાજીમાં બિભીષણને રથ આવી લાગ્યું.
પ્રેમ ભાઇ, શું વિચાર છે?' રથની એકબાજીમાં સરકીને મેટા અવાજે બિભીષણે કુંભકને પૂછ્યું.
પણ કું ભકણુ એટલે કુભ 1 એમ પહેલી ખૂમ સાંભળે તે ખીજાં !
બિભીષણે લેાખંડના ભાષામાંથી અણીદાર તીર ખેંચીને કાઢ્યું. ચઢાવ્યું. બાણુ ઉપર. દારી ખેંચીને નિશાન તાકયુ,
સરરર...કરતું તીર કુંભકષ્ણુના કુંડલમાંથી પસાર થઇ ગયું. ખલાસ ! કું ભકણુ વિર્યોં ! ઉછળ્યે ગદાને ધુમાવી! આંખાતે ચગાવી! ત્યાં તે બાજુમાં બિભીષણુને ખડખ૰ હસતા જોયા.
• આ તારું પરાક્રમ લાગે છે ખરું' તે?' · મારૂં નહિ, તમારા નાના ભાઈનું!'
તે અંતે હસી પડયા.
• કેમ શું કહેવું છે ? '
• એ જ કે, આપણે જ વૈશ્રવણની સામે જંગ ખેલી લઈએ ' બિભીષણે કહ્યું.
· એટલે ?
• એટલે એ કે મેઢાભાને કહેવાનું કે તેએા જોયા કરે બધું !'
• માનશે ? ' શંકા ઉઠાવતાં કુંભાણું કર્યું.
ચાલેાને અત્યારે જ પૂછી લઈએ!'
66
“ હા, એ ઠીક છે... પણુ...બાજુમાં જુએ છે તે દશમુખના રથ દેખાતા નથી.
• આગળ નીકળી ગયા લાગે છે.’
6
હા એમ જ લાગે છે.’
તરત જ તેના
ઉપયા, સૈન્યને વટાવતા