________________
વિનાશનાં તાંડવઃ [
માનસિક હિંસાના ઢારણું વિપાકને
૭
પૂ. મુનિરાજ શ્રી નિત્યાન‘વિજયજી મહારાજ
પૂર્વ પ્રકરણના સારઃ રાજપુરનગરમાં મારિત્તરાજા જે સાતે વ્યસનમાં ચકચૂર છે, તેને પેાતાની કુલદેવી ચંડમારિ આગળ આહુતિ આપવા માટે ત્રીસલક્ષણા મનુષ્ય યુગલને શાધવા સેવાને આદેશ કર્યાં છે. રાજાના સેવકો તે વેળા અઠ્ઠમના પારણે ગોચરી માટે નીકળેલા અભયરુચિ સાધુ અને અભયમતિ સાધ્વીજીને પકડીને રાજા પાસે લાવે છે. તે બન્ને મહાત્માઓને યજ્ઞની વેદિકા પાસે જ્યાં લાવવામાં આવે છે, ત્યાં જ અચાનક પૃથ્વીકપ થાય છે. મકાના ધડાધડ ઉડવા માંડે છે. વિજળીના કડાકા ખેાલવા લાગે છે, આ અદ્દભુત ચમત્કાર જોઇ રાજા મારિદત્ત દોડીને તે બન્ને પુણ્યવાન સાધુ-સાધ્વીના ચરણકમલનું શરણું સ્વીકારે છે. તે વેળા મહાત્માશ્રી અભયરુચિ મુનિવર તે રાજાને જીવહિંસાના પાપથી પાછા વાળવા પેાતાની પૂર્વભવ્યૂની કથા કહે છે; તેએ કહે છે કે આજથી નવમા ભવ-પહેલા વિશાલાનગરીમાં હું સુરેંદ્રદત્ત નામના રાજા હતા. મારી માતા યશેાધરા હતી. નયનાવલી મારી પટ્ટરાણી હતી. એક વખત મારા માથા ઉપર ધોળા વાળ આવેલા જાણી હું દીક્ષા લેવા સજ્જ બનું છું, નયનાવલી કહે છે કે, ગુણધર કુમાર નામના આપણા પુત્રને રાજ્ય સોંપી આપણે સાથે દીક્ષા લઇએ.' દીક્ષાના મનેારથા કરતા શય્યામાં પડયા પડયા જાગુ છું, ત્યાં રાણી મતે ઉંધતા જાણી શયનભવનમાંથી બહાર નીકલી, હું તેની પાછળ ગયા. તા રાણી કુબડા દ્વારપાલ પાસે તેની શય્યામાં સૂતી હતી. મને ગુસ્સા આવ્યા છતાં સંસારમાં વિષયેાની પરવશતા અને કર્માંની વિચિત્રતાને વિચાર કરતાં મે મારા આત્માને શાંત કર્યાં. અભયરુચિ મુનિવર મારિદત્તરાજાને પોતાની પૂર્વભવાની કથામાં નવમાભવની કથા કહી રહ્યા છે : હવે આગળ વાંચા :
*
પ્રકરણ ૨ જી નયનાવળીએ ગળુ દબાવી દીધુ
(૧)
મંત્રીઓ આવ્યાં એટલે મેં” કહ્યું; “જી નહિ.
હવે મારા માથામાં ધોળા વાળ આવવાની શરૂઆત થઇ છે, એટલે પૂર્વ પુરુષોએ આદરેલા સંયમમા ગ્રહણ કરવાની હું ઈચ્છા રાખુ છું.
‘રાજન્ ! ગુણધર કુમાર હજી નાનાં છે, તેમને શિરે આ ભાર કેમ મૂકાય ! માટે કુમાર મેટા થાય ત્યાં સુધી રાજ્યનું પાલન કરવું એ આપના ધમ છે.’
મેં કહ્યું; ‘શું આપણી કુલસ્થિતિ તમે ભૂલી ગયા ? ધરેંદ્ભુત આવે એટલે ઘરમાં ન રહેવું.’ મંત્રીઓ વગેરેને મે ખૂબ સમજાવ્યા. રાત્રી પડતાં હું મારા શયનગૃહમાં ગયા. નયનાવલીને મેં કોઈ જાતના વિકાર દર્શા
અર્થાત્ કાંઈ બન્યું નથી તે રીતે તેની
સાથે મેં વર્તાવ રાખ્યું! બહુ રાત્રી થતાં હું ઉંધી ગયા. પાછલી રાત્રીએ મે એક સ્વપ્નું જોયું, એક મેાટા મહેલના સાતમે માળે સુંદર સિંહાસન ઉપર હું બેઠો છું, ત્યાં મારી માતા યશેાધરા જેમતેમ ખેલતી આવી અને મને ધક્કો મારી સિંહાસન ઉપરથી ગબડાવી દીધા, ગમડતા ગબડતા સાતમા માળેથી છેક નીચે હું આન્યા,
