________________
| દરાજા માહનલાલ શનીલાલજી
છે
અને જે
વહી ગયેલી વાર્તા ; નિર્દોષ દ્રષિદનાને ઘનર અટવીમાં મારા લઈ જાય છે, પણ તે મહાસતીના નિમલ શીલને પ્રભાવ તથા શ્રી નવકારમંત્રનું સ્મરણ કેવું અદ્ભુત ચમત્કાર સરજી જાય છે? ને ધ્યાનસ્થ મહાસતીને તે મારા મૃત માનીને ઘોર અટવીમાં એકાકી મૂકીને ચાલ્યા જાય છે. વિદત્તાએ અઠ્ઠમ તપ ને નવકારમંત્રનું ધ્યાન ત્રણ દિવસ સતત ચાલુ રાખ્યું છે. તેમાં એકાગ્ર એવા તે દુનિયામાત્રને ભૂલીને અટવીમાં બે રાત્રીઓ વ્યતીત કરે છે. ત્રીજા દિવસના મધ્યાહને કઈ શિકારી પિતાના પરિવાર સાથે તે અટવીમાં શિકારની શોધે નીકળેલ આવી પહોંચે છે, ધ્યાનસ્થ યામિની જેવા તેજસ્વી એકાગ્રચિત્તવાળા તપસ્વી ઋષિદત્તાને તેને પરિવાર રૂ૫ની લાલસાથી ઘેરાયેલે ઉપાડીને લઈ જાય છે, પણ ઋષિદત્તાના હૃદયમાં તે મંત્રાધિરાજ શ્રી નવકારમંત્રનું ધ્યાન અખંડપણે ચાલુ છે. હવે વાંચે આગળ :
O.
પ્રકરણ ૨૨ મું
તેણે કદી સ્વપ્નમાં પણ કલ્પી નહોતી. આજે એકા
એક આવો લાભ મળવાથી તે મસ્ત બનીને ચાલ્યો ખતરનાક વિપત્તિ
જતો હતો. અને ચાલતાં ચાલતાં કેઈ ગીત પણ પારધિરાજ અને તેના માણસે ઋષિદત્તાને ગણગણતો હતો. ઝોળીમાં નાંખીને અટવિને વિકટ ભાર્ગ કાપવા માંડયા. એનો રાગ સારે નહતો, ગાવાને કદી મહાવરો ઋષિદત્તાએ જરાયે વિચલિત બન્યા વગર નવકાર- નહતો, પણ આજ રૂપનો રંગ લાગી ગયો હતેન મંત્રનું સ્મરણ ચાલુ જ રાખ્યું.
માનવી અતિ પ્રસન્ન હોય ત્યારે ગીતના ગંહકારમાં કોઈપણ મંત્રનું આરાધન અવશ્ય અને પ્રભાવ
ડૂબી જતો હોય છે અથવા નિરાશાના અંધકારમાં પાડયા વગર રહેતું જ નથી. જો એ આરાધન ખેંચી ગયો હોય ત્યારે ગણગણતો હોય છે; ન સમપાછળ સકામ ભાવ ન હોય તો.
જાય એવું આશ્વાસન મેળવવા ખાતર. ઋષિહત્તા અનાસક્ત ભાવે જ મંત્રારાધન કરી પાધિરાજ વારંવાર ધ્યાનમગ્ન બનેલી ઋષિદત્તા રહી હતી. કેવળ દુષ્કર્મના ઉદય કાળે ચિત્ત નબળું સામે જોયા કરતે હતો. એના મનમાં એક આશા ન બને કે ચલિત ન બને એ દૃષ્ટિએ જ નવકારનું નાચતી હતી કે આ સુંદરી આંખો ખોલે તો એની સ્મરણ કરી રહી હતી.
સાથે કંઈક મીઠી વાત કરાય. અને આ રીતે નવકારના આરાધનમાં જ અટ્ટ
પણ આ તો આંખ ખોલતી જ નહોતી. જરાયે મનું તપ પૂરું કરવાની તેની ટેક પણ હતી.
ચંચળ બનતી નહોતી. જરાય વ્યગ્ર જણાતી નહોતી. પારધિરાજ ઘણો જ ખુશ હતો આવી સુંદર નવ પારધિરાજને આથી વધારે આશ્ચર્ય થતું હતું. કારણ યૌવના નારી તેણે જીવનમાં પહેલીવાર જોઈ હતી. કે તેણે આ પ્રકારની ધ્યાનમસ્ત નારી કદી જોઈ આવું રૂપ, આવું ગૌરવ અને આવી કોમળ કાયા નહતી.
