________________
આ છે સુખનો માર્ગ
શ્રી ચીમનલાલ શાહ દુ:ખ હંમેશા કોઈપણ દિશામાં કરેલા બેટા શકાય પણ તે ગુપ્ત રાખી શકાતા નથી. વિચાર ઝડવિચારનું પરિણામ છે. દુઃખ બતાવી આપે છે કે, ૫થી ટેવમાં બદલાઈ જાય છે, અને તેવા સંજાગનું તે મનુષ્ય પોતાના જીવનના નિયમ સાથે એકતા ધરાવતે સ્થળ સ્વરૂપ ધારણ કરે છે. નથી, જે મનુષ્ય સદાચારી છે તેને દુ:ખ નથી, જેને સારી યા નઠારી અમક વિચારણીને વળગી સુવર્ણમાંથી કચરો કાઢી નાખ્યા પછી તેને તપા- રહેવાથી ચારિત્ર્ય અને સંગે ઉપર તેની અસર વવાની જરૂર રહેતી નથી, તે જ પ્રમાણે પુરેપુરો થયા વિના રહેંશ નહિ, તુષ સીધી રીતે પિતાના પવિત્ર અને જ્ઞાની મનુષ્ય દુઃખ ભગવતે નથી. સંગ પસંદ કરી શકશે નહિ, પણ તે પિતાનાં
મનુષ્ય જે દુઃખદાયક પ્રસંગે અનુભવે છે, તે વિચાર પસંદ કરી શકે અને તે આડકતરી રીતે તે પિતાનાં મનના અજ્ઞાનપણથી ભોગવે છે. કોઈપણ ખાતરીથી પિતાના સંજોગે પડી શકે છે. મનુબ દુઃખી છતાં દ્રવ્યવાન હોય, તેમજ તે સુખી છતાં જે વિચારોને મનુષ્ય બહુ જ ઉત્તેજન આપતે ગરીબ હોય, જ્યારે દ્રવ્ય ખરા માર્ગ અને ડહાપણુથી છે
ને જાણવા હોય તેમને સંતુષ્ટ કરવાને કુદરત તેને સહાય કરે છે.
: વાપરવામાં આવે ત્યારે જ સુખ અને સંપત્તિ ઉભય અને એ
મલ અને એવા પ્રસંગ આવે છે કે, જે ઉભય સારા સાથે જોડાયેલાં હોય છે અને જ્યારે ગરીબ મનુષ્ય તેમજ નઠારા વિચારોને ઘણી ઝડપથી સપાટી પર પિતાનાં ભાગ્યને અન્યાયથી નાખેલાં બોજારૂપ ગણે
લાવે છે. કોઈપણ મનુષ્ય ઘાતકી વિચાર કરતો બંધ છે. ત્યારે તે અધમાવસ્થામાં આવી પડે છે. દરિદ્રતા
1 પડે છે તેની તરફ આખી દુનિયા નમ્ર થઈ તેને સહાય
અને તે તેની તરક આખી દે અને આસકિત એ બે દુ:ખી હાલતની હદ છે. તે કરવાને તત્પર થશે. તેને પોતાનાં નિર્બળ અને વ્યાધિઉભય સરખાં જ અસ્વાભાવિક અને મનની ગેરયવન સસ્ત વિચારને બાજુ પર મૂકવા ધો, અને પછી સ્થાનાં જ કારણરૂપ છે. મનુષ્ય જ્યાં સુધી આરોગ્યવાન જાથા દરેક બાજાએ પોતાના દ્રઢ નિશ્ચ અને આબાદ નહિ હોય ત્યાં સુધી તે સારી સ્થિતિમાં કરવા સંજોગો પેદા થાય છે કે નહિ ? તેને સારા છે એમ તે કહેવાય જ નહિ.
વિચારે પિષવા ઘો, કે જેથી પ્રારબ્ધ, દરિદ્ર અવસ્થા * જ્યારે અંતરની સ્થિતિ બહારની પરિસ્થિતિ સાથે
અને અપકીતિમાં બાંધી રાખી શકશે નહિ. દુનિયા એટલે મનુષ્યના બહારના સંજોગો સાથ એકબીજાને તમારું વિચિત્ર રંગદર્શક યંત્ર છે, અને નાનાં પ્રકારનાં અનુકળ રહી ગોઠવાય ત્યારે તેમાંથી સુખ, આરોગ્ય રંગના મિશ્રણ જે દરેક ક્ષણેક્ષણે તે તમારી સમક્ષ અને આબાદી પેદા થાય છે.
રજુ કરે છે, તે તમારા નિરંતર વહેતા વિચારમાં - વ્યવસ્થા વિશ્વમાં સર્વોપરી નિયમ છે. ત્યાગી
તદ્દન અનુકૂળ ચિત્રો છે. -જીવન આત્માનું જીવનતત્વ છે, અને સદાચાર દુનિયાના આધ્યાત્મિક રાજ્યમાં ઉત્પાદક અને ઉત્તેજક
જેવા તમે થવા ધારા છે તેવા થશે જ. નિષ્ફળ શક્તિ છે. આમ હવાનાં કારણે મનુષ્યને આખી
- નિવડેલા મનુષ્ય “સંગે” જેવા નિર્માલ્ય શબ્દોમાં
- ભલે સંતોષ માને, પરંતુ પુરૂષાર્થ પુરૂષ તો તેને સૃષ્ટિ સત્ય માર્ગે ચાલતી જેવી હોય તે માત્ર તેણે પિતે જ ખરે માર્ગે ચાલવું જોઈએ.
તિરસ્કારે છે, અને તેની જાળમાંથી તેઓ મુકત રહે
છે, તેઓ “ દિગકાલ” ઉપર સંપૂર્ણ આધિપત્ય પિતા કે આ સત્યની સાબિતી તરીકે, દરેક મનુષ્યમાં સ્થાન ધરાવે છે, અને તે નિયમિત અંતર અવલોકન કરે છે. તથા પૃથક્કરણથી સહેલાઈથી શોધી શકાય છે. કોઈ જ્યારે તે પુરૂષાથી મનુષ્યમાં આત્મતિ જાગે છે. મનુષ્યને પોતાના વિચારો યથાર્થ રીતે ફેરવવા હોય અને પોતાનું સ્વામીત્વ સ્થાપે છે, ત્યારે દેવતાઓ પણ અને આમ કરવાથી પિતાની જીંદગીનો સ્થળ સ્થિતિ તેની આજ્ઞા ઉઠાવવાને અહોનિશ હાજર રહે છે. માં જ શીધ્ર ફેરફાર થશે, તે જોઈને તેને આશ્ચર્ય શરીર મન' દાસ છે. તે અછિક માનસ ક્રિયાલાગશે, મનુષ્ય કલ્પના કરે છે કે, વિચાર ગુપ્ત રાખી અને તાબે રહે છે. દુષ્ટ વિચારોથી શરીરમાં રોગ
