________________
અપાવી છે, પણ તે વખતે કાંઇ ન ખેલતાં તેના બાપને મારી નાખવાને વિચાર કરતા-કરતા નગર અહાર જંગલમાં ચાલ્યા. ગયેા. હવે ત્યાં તેને કઈ ચારી કરવા જેવું મળતું નહિ, અચાનક તે કાઇ સરાવર કિનારે જઇ ચડયા, ત્યાં તેણે પવનપાવડી જોઇ. તેણે તે પવનપાવડીને લઇ લીધી. પછી પહેરીને તે પોતાના બાપના ઘર તરફ ઉપડયા. તેને ખાપ કેસરીને દેશવટાની સજા થઇ એમ સાંભળી એભાન થયા હતા, અને તેને કઇં ચેન પડે નહિ, આવી સ્થિતિમાં કેસરીએ તેના બાપ પાસે આવીને ખે-ત્રણ ડાંગ મારીને મારી નાખ્યા. પછીથી તે પવનપાવડીની મદદથી ગામમાં ઠેરઠેર ચેરી કરવા લાગ્યા. આથી પ્રજા કંટાળી અને નગરી છેડવાને તૈયાર થઇ. રાજાને ખબર પડતાં તે ચારની શોધમાં નીકળી પડયા, પણ તેને પત્તો મળતા નહિ. એક દિવસ તે ગામની બહાર દેવીના મંદિરમાં ગયા, તે ત્યાં દેવીના કિંમતી ચેરાયેલા દાગીના જોયા. રાજાએ પૂજારીને ખેલાબ્વે, અને કહ્યું કે, આ દાગીના કણે ચઢાવ્યા છે. પૂજારીએ કહ્યું કે • સાહેબ, સાંજના એક માણસ આવીને હુ ંમેશાં દાગીના ચડાવી જાય છે. આથી રાજાને શંકા
6
ગઇ અને તેણે ચોરને પકડવા ચારે બાજુ ગુપ્તરીતે પેતાનું સૈન્ય ગેાડવો દીધું. સાંજના ચેર દર્શન કરવા ઉડતા ઉડતો આવ્યો. રાજાએ તેને અંદર જવા દીધા, પણ તે અંદર ગયા એટલે રાજાએ તેની પવનપાવડી લઇ લીધી. ચાર દર્શન કરીને પાક્કે કર્યો તે તેણે રાજાને પવનપાવડી સાથે જોયે. ચાર રાજાને જોરથી ધક્કો મારી ભાગી ગયા. સૈન્ય તેની પાછળ પડયુ. હવે પવનપાવડી ગુમાવવાથી તેને પોતાના કૃત્ય બદલ બહુ જ પસ્તાવા થયા. એવામાં તેણે મુનિરાજ દીા તે મુનિરાજ પાસે ગયા. મુનિરાજે તેને દેશના આપી તે સાંભળી તેને પાતાનાં પાપકૃત્યોના બહું જ પશ્ચા તાપ થયો, અને તેને ખૂબ જ પશ્ચાતાપથી તેનાં સઘળાં પાપા દૂર થયાં, અને શુભભાવમાં સમતા પામીને તે ક્ષપકશ્રેણીપર આરોહણ કરી કેવળજ્ઞાન પામ્યો. આ બાજુ રાજા અને સૈનિકો તેને પકડવા માટે ત્યાં આવ્યા, પણ રાજાએ તેમને કેવળજ્ઞાન થયું છે એમ જાણતાં, રાજાએ તેમની પાસે ક્ષમા માગી અને પછી
કલ્યાણ નવેમ્બર-૧૯૫૨ : ૪૬૭ ;
તેમની દેશના સાંભળવા બેઠો. છેવટે તેએએ યથાશક્તિ ધર્મ કર્યાં અને સુખી થયા.
ઢાશી ખાણુભાઈ રતિલાલ ત્રિકમલાલ ચીમનલાલ
""
શ્રી નમિરાજષિ
વિદેહની મિથિલા નગરીમાં પદ્મરથ રાજા રાજ્ય કરતા હતા, તેમને પુષ્પમાળા નામની રાણી હતી. સ રીતે તે સુખી હતા, પરંતુ એક જ વાતની ખોટ હતી અને તે એ કે, તેમને પુત્ર નહતા. શ્રેણાં વૈધો, હકીમા અને જોષીની સલાહ લીધી પણ નિષ્ફળ ગઇ. એક સન્યાસીએ કહ્યું કે, “ તમારા પુત્ર ધા બાહેાશ અને તેજસ્વી હશે. પશુ તે તમારો ઔરસ ( ખરા ) પુત્ર નહિ હોય. ’ આવું ભાવિ જાણવાથી રાજા પોતાના કામમાં મશગુલ રહેતા. એક વખત લુટારાને પીછો પકડતાં રાજા ધાર વનમાં આવી પડયા. ત્યાં તેણે એક બાળકને રુદન કરતા જોયા, તેથી તેની પાસે જઇને જોયું તે કેળના પાન ઉપર રૂપ-રૂપના અંબાર એક પુત્ર પડયા હતા. આજુબાજુ કાઇ ન દેખાવાથી રાજા તેને ઘેર લઈ ગયા અને તેને પુત્ર તરીકે ઉછેરવાં લાગ્યા. તેનુ નામ નિમ પાડવામાં આવ્યું. નમિ મોટા થતાં ઘણી શીખ્યા. અનેક રૂપવંત રાણીઓને તે સ્વામી બન્યા. તે વિદેહના મહારાજા તરીકે એળખાતા થયા. નામરાજને ધવલકાંત નામના માનીતા હાથી હતા. એકવાર તે મસ્તીએ ચઢયા અને તે મિથિલાથી નાસી જઇ સુંદનપુર નામના ગામમાં ગયા. ત્યાંના રાજા ચદ્રયશે તેને કબજે કર્યા, જ્યારે મિરાજે પોતાના સરદારને સુનપુર હાથી લેવા માટે માકયે ત્યારે ચંદ્રયશે કહ્યું કે, “ તે હાથીને મે પકડયા છે એટલે હું આપીશ નહિ. ” આથી બન્ને વચ્ચે યુદ્ધ થયું. નમિરાજે સુદનપુર ઉપર ચઢાઇ કરી.
કળા
પ્રાત:કાળના સમય હતા. તેવખતે બે સાધ્વીજી એએ તંબુમાં પ્રવેશ કર્યાં. નમિરાજે તેમને પ્રણામ કર્યા અને પધારવાનું કારણ પૂછ્યું' આ સાંભળી સુત્રતા નામની સાધ્વીજીએ કહ્યું કે, “ આપ અભિ માનમાં આવી. એક હાથી માટે યુદ્ધ શા માટે કા
