Kalpniryukti

Author(s): Bhadrabahusuri, Manikyashekharsuri, Vairagyarativijay
Publisher: Shrutbhuvan Sansodhan Kendra

Page 105

८०
कल्पनियुक्तिः
मेलेउं अक्खियं अक्खाणयं । साद्दिआ वणकुट्टगा-"इत्थ पडिमं करेहि" त्ति । कते अधिवासणे बंभणेहिं भणियं-देवाहिदेवो बंभणो तस्स पडिमा कीरउ, वाहितो कुठारो ण वहति । अण्णेहिं भणियंविण्हु देवाधिदेवो । तहावि तं ण वहति । एवं खंदरुद्दाइया देवयगणा भाणेत्ता सत्थाणि वाहिताणि ण वहति । एवं संकिलिस्संति । इतो य पभावतीए आहारो रण्णो उवसाहितो । जाहे राया तत्थऽवक्खित्तो ण गच्छती ताहे पभावतीए दासचेडी विसज्जिता-गच्छ रायाणं भणाहि-वेलाइक्कमो वट्टेति, सव्वमुवसाहियं किण्ण भुंजह त्ति ? गया दासचेडी, सव्वं कहियं । ततो रातिणा भणियं-सुहियासि, अम्हं इमेरिसो कालो वट्टति । पडिगया दासचेडी । ताए दासचेडीए सव्वं पभावतीए कहियं । ताहे पभावती भणति-"अहो मिच्छदसणमोहिता देवाधिदेवं पि ण मुणंति" । ताहे पभावती पहाया कयकोउयमंगला सुक्किल-वास-परिहाण-परिहया बलि-पुष्प-धूव-कडच्छुय-हत्था गता ।
ततो पभावतीए सव्वं बलिमादिकाउं भणियं-"देवाधिदेवो महावीरवद्धमाणसामी, तस्स पडिमा कीरउ" त्ति पहराहि । वाहितो कुडाहो, एगधाए चेव दुहा जातं, पेच्छंति य पुव्वणिव्वत्तियं सव्वालंकारभूसियं भगवओ पडिमं, सा णेउ रण्णा घरसमीवे देवाययणं काउं तत्थ विट्ठया । तत्थ किण्हगुलिया णाम दासचेडी देवयसुस्सूसकारिणी णिउत्ता । अट्ठमी-चाउद्दसीसु पभावती देवी भत्तिरागेणं सयमेव णट्टोवहारं करेति । राया वि तयाणुवत्तीए मुरए पवाएति ।
अण्णया पभावतीए णट्टोवहारं करेंतीए रण्णा सिरच्छाया ण दिट्ठा । "उप्पाउ" त्ति काउं अमंगुल-चित्तस्स रण्णो णट्टसममुरवक्खोडा (ण) पडंति त्ति रुट्ठा महादेवी "अवज्ज" त्ति काउं । ततो रण्णा लवियं-"णो मे अवज्जा. मा रूसस. इमेरिसो उप्पाओ दिट्रो. ततो चित्ताकलताए मुखक्खोडयाण चुक्को" त्ति । ततो पभावतीए लवियं-जिणसासणं पवण्णेहिं मरणस्स ण भेयव्वं ।
अण्णया पुणो वि पभावतीए पहायकयकोउयाते दासचेडी वाहित्ता "देवगिहपवेसा सुद्धवासा आणेहिं" त्ति भणिया । ते य सुद्धवासा आणिज्जमाणा कुसुंभरागरत्ता इव अंतरे संजाता उप्पायदोसेण । पभावतीए अदाए मुहं णिरक्खंतीए ते वत्था पणामिता । ततो रुठ्ठा पभावती "देवयायणं पविसंतिए किं मे अमंगलं करेसि त्ति, किमहं वासघर-पवेसिणि" त्ति, अद्दाएणं दासचेडी संखावत्ते आहया । मता दासचेडी खणेण । वत्था वि साभाविता जाता । पभावेती चिंतेति-"अहो मे णिरवराहा वि दासचेडी वावातिया, चिराणुपालियं च मे थूलगपाणाइवायवयं भग्गं, एसो वि मे उप्पाउ" त्ति । ततो रायाणं विण्णवेति-"तुब्भेहिं अणुण्णाया पव्वज्जं अब्भुवेमि । मा अपरिचत्तकामभोगा मरामि" त्ति । रण्णा भणियं-"जति मे सुद्धम्मे बोहेहिसि" त्ति । तीए अब्भुवयगा णिक्खंता, छम्मासं संजममणुपालेत्ता आलोइयपडिक्कंता मता उववन्ना वेमाणिएसु । ततो पासित्ता पुव्वं भवं पुव्वाणुरागेण संगारविमोक्खणत्थं च बहूहिं वेसंतरेहिं रण्णो जइणं धम्मं कहेति । राया वि तावसभत्तो तं णो पडिवज्जेति ।
ताहे पभावतीदेवेणं तावसवेसो कतो, पुप्फफलोदयहत्थो रण्णो समीवगं गतो । अतीव एगं रमणीयं फलं रण्णो समप्पियं । रण्णा अग्घायं सुरभिगंधं ति, आलोइयं चक्खुणा सरूवं ति, आसातियं अम(य)रसोवमं ति । रण्णा य पुच्छित्तो तावसो-कत्थ एरिसा फला संभवंति ? इतो णाइदूरासण्णे तावसासमे एरिसा फला भवंति । रण्णा लवियं-दंसेहि मे तं तावसासमं, ते य रुक्खा । तावसेण भणियं-एहि, दुयग्गा वि वायामो । दो वि पयाता । राया य मउडातिएण सव्वा