Book Title: Kalpniryukti
Author(s): Bhadrabahusuri, Manikyashekharsuri, Vairagyarativijay
Publisher: Shrutbhuvan Sansodhan Kendra
View full book text
________________
८२
कल्पनियुक्तिः
बीतीभयाओ उज्जेणी किल असीतिमितेसु जोयणेसु । तत्थ व अकम्हा रायसभाए पज्जोयस्स अग्गतो पुरिसा कहं कहंति-"बीतीभते णगरे देवावतारियपडिमाए सुस्सूसकारिगा कण्हगुलिया देवताणुभावेण सुवण्णगुलिगा जाता, अतीव सोहग्ग-लावन्नजुत्ता बहुजणस्स पत्थणिज्जा जाता ।" तं सुणेत्ता पज्जोओ तस्स गुलुम्मातितो दूतं विसज्जेति उदायणस्स–“एय सुवण्णगुलियं समं विसज्जेसु" त्ति । गओ दूतो, विण्णत्तो उदायणो । उदायणेण रुटेण विसज्जितो, अस्सकारियाऽसम्माणितो य दूतो । जहावत्तं दूतेण पज्जोयस्स कहियं । पुणो पज्जोएण रहस्सितो दूतो विसज्जिओ सुवण्णगुलियाए जइ मं इच्छसि वा तोऽहं रहस्सियमागच्छामि । तीए भणियं–जति पडिमा गच्छति तो गच्छामि, इयरहा णो गच्छे । गंतुं दूतेण कहियं पज्जोयस्स ।
ततो पज्जोतोऽणलगिरिणा हत्थिरयणेएण 'सण्णद्धरिणिमियगुडेण अप्पपरिच्छडेणागतो, अहोरत्तेण पत्तो, पओसवेलाए पविट्ठा चरा, कहियं सुवण्णगुलियाते । तत्थ य बालवसंतकाले लेपगमहे वट्टमाणे पुव्वकारिता पज्जोएण लेपगपडिमा मंडियपसाधिता गीताओज्जणिग्घोसेण सव्वजणसमक्खे लेप्पगछलेण णिता सुवण्णगुलिगा य । पडिमं सुवण्णगुलिगं च पज्जोतो हरिउं गतो । जं च रयणिऽणलगिरी वीतीभए णगरे पवेसिंतो तं रयणि अंतो जे गया तेऽणलगिरिणो गंधहत्थिणो गंधेण आलाणखंभं भंतुं सव्वे वि लुलिया सव्वजणस्स य जायंति । महामंतिजणेण य उण्णीयं–णूणं एत्थऽणलगिरी हत्थी खंभविप्पणट्ठो आगतो, अण्णो वा कोइ वणहत्थी । पभाए रण्णा गवेसावियं । दिट्ठोऽणलगिरिस्स आणिमलो । पवत्तिबाहतेण कहियं-रण्णो आगतो पज्जोतो पडिगओ य । गवेसाविता सुवण्णगुलिगा य त्ति, णायं तदट्ठा आगतो आसि त्ति । रण्णा भणियं-पडिमं गवेसहि त्ति । गविट्ठा । कुसुमोमालिया चिट्ठइ न व त्ति, देवतावतारियपडिमाए य गोसीसचंदणसीताणुभावेण य कुसुमा णो मिलायंति । पहायपयतोतराया मज्झण्हदेसकाले देवाययणं अतिगओ, पेच्छती य पुव्वकुसुमे परिमिलाणे। रण्णा चिंतियं-किमेस उप्पातो, उत अण्णा चेव पडिम त्ति ? ताहे अवणेउं कुसुमे णिरिक्खिता, णायं हडा पडिमा । रुट्ठो उदायणो दूतं विसज्जेति, जइ ते हडा दासचेडी तो हडा णाम, विसज्जेह मे पडिमं । गतपच्चागतेण दूतेण कहियं उदायणस्स–ण विसज्जेति पज्जोओ पडिमं ।
ततो उदायणो दसहिं मउडबद्धराती सह सव्वसाहणबलेण पयातो । कालो य गिम्हो वट्टति । मरुजणवयमुत्तरंतो य जलाभावे सव्वखंधवारो ततियादिणे तिसाभिभूतो विसण्णो । उदायणस्स रण्णो कहियं । रण्णा वि अप्पबहुं चिंतिउं णत्थि अण्णो उवातो सारणं वा, णत्थि परं पभावतिदेवो सरणं ति, पभावतिदेवो सरणंसि कओ । पभावतिदेवस्स कयसिंगारस्सासणकंपो जाओ, तेण ओही पउत्ता, दिट्ठा उदायणस्स रण्णो आवत्ती । ततो सो आगतो तुरंतो पिणद्धंखं परं जलधरेहिं पुव्वं अप्पातितो जणवओ पविरलतुसार-सीयलेण वायुणा । ततो पच्छा वालपरिक्खितं व जलं जलधरेहिं मुक्कं सरस्स तं च जलं देवता-कय-पुक्खरणीतिए संठियं, देवयकयपुक्खरणि ति अबुहजणेणं "त्ति पुक्खरं" ति तित्थं पवत्तियं । ततो उदायणो राया गतो उज्जेणिं । रोहिता उज्जेणी । बहुजणक्खए वट्टमाणे उदायणेण पओतो भणिओ-तुझं मज्झ य विरोहो । अम्हे चेव दुअग्ग जुज्झामो, किं सेसजणवएणं माराविएणं ति। अब्भुवगयं पज्जोएण । दुअग्गाण वि दूतए संचारेण संलावो-कहं जुज्झामो ? किं रहेहिं गएहिं
१. सन्नद्धस्थापितकवचेन ।

Page Navigation
1 ... 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137