Book Title: Jinendra Archana
Author(s): Akhil Bansal
Publisher: Todarmal Granthamala Jaipur
View full book text
________________
आपाद-कण्ठमुरुश्रृंखल-वेष्टितांगा
गाढं वृहन्निगड-कोटि-निघृष्ट-जंघा। त्वन्नाम-मन्त्रमनिशं मनुजाः स्मरन्तः
सद्यः स्वयं विगत-बन्ध-भया भवन्ति ।।४६।। मत्तद्विपेन्द्र-मृगराज-दवानलाहि
संग्राम-वारिधि-महोदर-बन्धनोत्थम् । तस्याशु नाशमुपयाति भयं भियेव
यस्तावकं स्तवमिमं मतिमानधीते ।।४७।। स्तोत्रस्रजं तव जिनेन्द्र गुणैर्निबद्धां
भक्त्या मया रुचिर-वर्ण-विचित्र-पुष्पाम् । धत्ते जनो य इह कण्ठ-गतामजस्त्रं
तं 'मानतुंग' मवशा समुपैति लक्ष्मीः ।।४८ ।। भक्तामर स्तोत्र (भाषा) (पं. हेमराजजी कृत)
(दोहा) आदिपुरुष आदीश जिन, आदि सुविधि करतार । धरम-धुरंधर परमगुरु, नमों आदि अवतार ।।
(चौपाई) सुर-नत-मुकुट रतन-छवि करें, अन्तर पाप-तिमिर सब हरें। जिनपदवंदोमन-वच-काय, भव-जल-पतित उधरन-सहाय ।।१।। श्रुत पारग इन्द्रादिक देव, जाकी थुति कीनी कर सेव । शब्द मनोहर अरथ विशाल, तिस प्रभु की वरनों गुन-माल ।।२।। विबुध-वंद्य-पद मैं मति-हीन, होनिलज्ज थुति-मनसा कीन। जल-प्रतिबिम्ब बुद्ध को गहै, शशि-मण्डल बालक ही चहै।।३।। गुन-समुद्र तुम गुन अविकार, कहत न सुर-गुरु पावें पार। प्रलय-पवन-उद्धत जल-जन्तु, जलधि तिरैकोभुज-बलवन्त ।।४।।
जिनेन्द्र अर्चना
सो मैं शक्तिहीन थुति करूँ, भक्तिभाव वश कुछ नहिं डरूँ। ज्यों मृगि निज-सुत पालन हेत, मृगपति सन्मुख जाय अचेत ।।५।। मैं शठ सुधी हँसन को धाम, मुझ तव भक्ति बुलावै राम। ज्यों पिक अंब-कली-परभाव, मधु-ऋतु मधुर कर आराव ।।६।। तुम जस जंपत जन छिनमाहि, जनम-जनम के पाप नशाहिं। ज्योंरवि उगैफटैतत्काल, अलिवत नील निशा-तम-जाल ।।७।। तव प्रभावतें कहूँ विचार, होसी यह थुति जन-मन-हार । ज्यों जल-कमल-पत्र पै परै, मुक्ताफल की द्युति विस्तरै ।।८।। तुम गुन-महिमा हत-दुःख-दोष, सो तो दूर रहो सुख-पोष। पाप-विनाशक है तुम नाम, कमल-विकासी ज्यों रवि-धाम ।।९।। नहिं अचम्भ जो होहिं तुरन्त, तुमसे तुम गुण वरणत संत। जो अधीन को आप समान, करै न सो निंदित धनवान ।।१०।। इकटक जन तुमको अविलोय, अवरविषै रति करै न सोय। को करि क्षीर-जलधि जल पान, क्षार नीर पीवै मतिमान ।।११।। प्रभु तुम वीतराग गुन-लीन, जिन परमाणु देह तुम कीन । हैं तितने ही ते परमाणु, यात तुम सम रूप न आनु ।।१२ ।। कहँ तुम मुख अनुपम अविकार, सुर-नर-नाग-नयन-मनहार। कहाँ चन्द्र-मण्डल सकलंक, दिन में ढाक-पत्र सम रंक।।१३।। पूरन-चन्द्र-ज्योति छबिवंत, तुम गुन तीन जगत लंघत । एक नाथ त्रिभुवन आधार, तिन विचरत को करै निवार ।।१४।। जो सुर-तियविभ्रम आरम्भ, मन न डिग्यो तुम तो न अचंभ। अचल चलावै प्रलय समीर, मेरु-शिखर डगमगै न धीर ।।१५।। धूमरहित वाती गत नेह, परकाशै त्रिभुवन घर एह । वात-गम्य नाहीं परचण्ड, अपर दीप तुम बलो अखण्ड ।।१६।। छिपहु न लुपहु राहुकी छाहिं, जग-परकाशक हो छिनमाहिं।
घन अनवर्त्त दाह विनिवार, रवितै अधिक धरो गुणसार ।।१७।। जिनेन्द्र अर्चना 1000000
141

Page Navigation
1 ... 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172