________________
आइ मुनीवर स्यूं करे विनंती । तारो हिरे गुरु ज्ञानी हो || जे ॥ ७ ॥ ग्रस्थ त छंद अनेक श्वामी । तिणपे निघान दीजे || आप तने यह कल्प प्रमाणे । अन्न जे धोवण | लीजे हो | जे ॥ ८ ॥ निर्दोष जाणी लीयो ऋषिश्वर । खपतो आहारने पाणी । प्रत | संसार उभय तब कीधो । शुद्ध चित वित पालाणी हो ॥ ॥ ९ ते छेउ मत्सर मन धरता । करता निंद्या केइ पेर || दोनों जणा काने नहीं धरता । जाणता उलटी मेहर जी ॥ जे ॥ १० ॥ रह्यो आहार ते जीम्या हर्ष घर । कियो तिहांथी प्रयाण || वेणा तट पुरे रह्या जुदा जइ । करे वैपार लाभ हाण जी ॥ जे ॥ ११ ॥ वसुधर जसोधर एकी स्थाने | नीती थी कर्यो वैपार ॥ संतोष राखी करें धर्म वृद्धी । कमाइ हुइ अपार हो || जे ||१२|| ते छेउं अंत्रायके जोगे । लायो द्रव्य गमायो । शरमातो बोले नहीं तिण से । वसुधर भेद ते पायोहो || जे ॥ १३ ॥ आदर देइ पास बुलाइ । संतोषी कहे एम ॥ धर्म आराधो तो सुख पावो ॥ करो शक्ते धर्म नेम हो ॥ जे ॥ १४ ॥ प्रत्यक्ष परिचय देखीने ते । काम निकालण काज || करे सहू वसुधर कहे जिम । सामायिकादी साज हो ॥ जे ॥ १५ ॥ माहे तीनो जणा कपटी । कर देखा देख धर्म ॥ लेण देण में अंतर राखे न दे अंतर मर्म हो ॥ जें ॥ १६ ॥ जसोबरने ते न सुहावे । कपट पे चपट लगावे ||
